لوموند 8 مارس 2010
ابرقدرت چيست ؟ ابرقدرت کشوری است که در زمانِ اقتضای شرايط، قادر به دفاع از منافعِ بلند و ميان مدتی است که در تقابل با منافعِ کوتاه مدت، و يا آن منافعی که چنين به نظر میرسند، قرار میگيرند. آيا چين ابرقدرت است ؟ در کنفرانس در رابطه با تغييرات جوی در کپنهاک منعقده در دسامبر 2009، چين دفاع از صنايعِ خود را به دفاع از کره ی زمين ترجيح داد. البته چين در رابطه با اين موضوع همراهانِ «خوبی» داشت، ايالات متحدهی امريکا و هند.
چين امروز شانسِ اثباتِ مسئوليتپذيری خود را در رابطه با امنيت بينالمللی را در اختيار داد : ايران. ايران عرصهی آزمايشی است برای پکن. در امريکا، اروپا، بخصوص خاورميانه و بالاخره مسکو، رهبرانِ چين در اين رابطه ارزيابی شده و موردِ قضاوت قرار میگيرند.
موضوع برای همگان شناخته شده است. به رغم سه سری مجازاتهای رای داده شده توسط سازمان ملل متحد عليه جمهوری اسلامی، تهران همچنان به برنامهی غنی سازیِ اورانيوم که میتواند مواردِ استفادهی نظامی داشته باشد، ادامه میدهد. در 18 فوريه، آژانسِ بينالمللی انرژیِ هستهای (AIEA) محتاط، يکبارِ ديگر از ظنش به اين که ايران سرگرم کار بر رویِ يک کلاهک هستهای باشد خبر داد. به نظر میرسد زمان پيش از پيوستنِ جمهوری اسلامی به صفِ قدرتهای هستهایِ نظامیِ جهان بسيار محدود است. چيزی که به معنایِ يک تحولِ عظيم، به ويژه در جهتِ بی ثباتیِ خاورميانه خواهد بود.
اهميتِ اين موضوع- پيشگيری کردن از مسابقهی گسترش [تسليحاتِ هستهای] در منطقه – سازمانِ ملل را در شرايطی قرار داده که سریِ جديدی از مجازاتها را در برنامهی خود بگذارد. اين موضعِ چهار عضو دائمیِ شورای امنيت سازمانِ ملل متحد از مجموع پنج عضو آن است : واشنگتن، مسکو، لندن و پاريس. مانده فقط پکن.
خويشتنداریِ چين دلايل بسياری دارد ؛ دلمشغولیِ پکن بر دُگمِ اقتدارِ ملی – در چارچوبِ مرزهای خود، هر دولتی هر آنچه مايل است انجام می دهد – [ديدگاهی] که نزد بسياری از "[قدرتهای] نوظهور" طرفدارانی دارد (مثلا برزيل) ؛ مخالفت با اصلِ اجرایِ مجازاتهای بينالمللی، که خودِ چين زمانی هدفِ آن بوده است ؛ روابطِ تامينِ انرژیِ بسيار تنگاتنگ با ايران ؛ تمايل به زيرِ فشار گذاشتن ايالاتِ متحده برای حمايتی که از تايوان اعمال می کند و الی آخر.
اما وزنِ همهی موضوعاتِ برشمرده در مقابلِ چشماندازی که در مقابل داريم، يعنی چشماندازِ ايرانی مسلح به سلاحِ هستهای، که کم از سه کشورِ ديگرِ مسلح به اين سلاح در منطقه در تسليح گستردهِ خود اقدام نخواهد کرد چيست ؟ اصلیترين منطقهی نفتیِ جهان در شرايطِ تبديل شدن به يک منطقهی چند [قدرتِ] هستهای قرار خواهد گرفت. زيرِ فشارهای بينالمللی، ايران میتواند تسليم شود، اين را کشورهای عربی و اسرائيل به رهبرانِ چين گفتهاند. ايران، برای آنها آزمونی است تاريخی.
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
