گزارشی از مراسم سالگرد بیستمین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی
در تابستان ۱۳۶۷ در زندان های جمهوری اسلامی ایران

در روز ۱۱ اکتبر به کوشش فعالین تشکل هشت مارس در پاریس با همکاری "انجمن من کارگران ترک ساکن فرانسه" مراسمی به مناسبت بیستمین سالگرد قتل عام زندانیان سیاسی ایران برگزار شد.
ابتدا مراسم با نمایش فلیمی مستند از جمشید گلمکانی در مورد مجموعه ترورهای رژیم جمهوری اسلامی از زمان به قدرت رسیدن آن در سال ۱۹۷۹ تا کنون در داخل و خارج کشور یه نمایش گذاشته شد. این فیلم مستند بسیار موثر و تکان دهنده مکانیسم ترور را بعنوان شیوه ای از سرکوب مخالفین توسط دولتمردان جمهوری اسلامی به نمایش گذاشت و حاضرین در این برنامه را بسیار متاثر کرد.
پس از نمایش فیلم، فعالین هشت مراسمی سخنرانی را جهت با خبر ساختن افکار عمومی غیر ایرانی در مورد قتل عام زندانیان سیاسی در تابستان 67 و مجموعه جنایت جمهوری اسلامی از آغاز قدرت گیری آنان ارائه کردند. در این سخنانی پس از توضیح واقعه کشتار زندانیان سیاسی در تابستان 1988به نکات زیر پراخته شد: 1 - زندانیان قتل عام شده چه کسانی بودند؟ آرمان و آرزوهایشان چه بود و برای چه هدفی جان خود را بها کردند؟ 2 - جمهوری اسلامی چرا این زندانیان را به قتل رساند؟ 3 - عاملان و آمران این جنایت هولناک چه کسانی هستند و چرا این جنایت از انظار جهانیان پنهان ماند؟ 4 – چرا هنوز باید از این قتل عام سخن گقت و مرتب آن را یادآوری و تکرار کرد؟ چرا شعار "فراموش نمی کنیم، عفو هم نمی کنیم" فشرده خواست خانواده های این جانباختگان و کلیه نیروهای آزادیخواه و مترقی است؟ و بالاخره وظایف ما، همه کسانی که از این جنایت هولناک باخبر شده ایم چیست؟ (متن این سخنرانی به زبان های فارسی، انگلیسی و فرانسه در سایت های مختلف از جمله هشت مارس قرار دارد).
www.8mars.com

قبل از تنفس پیامی از جانب "انجمن کردهای ساکن فرانسه" قرائت شد. در این پیام ضمن همبستگی با این مراسم حضار در جریان اعتصاب غذای زندانیان کرد در ایران قرار گرفتند و خبر داده شد که این اعتصاب پس از 45 روز در 8 اکتبر پایان یافت.
پس از تنفس نوبت به فیلمی مستند از حمله وحشیانه دولت ترکیه به بیش از 20 زندان در 19 سپتامبر 2000 رسید. در این فیلم ما شاهد حمله نیروهای مخوف نظامی ترکیه به زندانها بودیم. در صحنه ای از فیلم نیروهای نظامی از پشت بام زندانها با خراب کردن سقف به درون بندها بمب های شیمیایی آتش زا پرتاب می کردند. در این حادثه بیش از 26 زندانی جان خود را از دست داد. این جنایت بخشی از حملات انتقامجویانه نیروهای نظامی ترکیه برای درهم شکستن مبارزه و مقاومت زندانیان سیاسی بود که در حرکتی سازمان یافته به مقابله با طرح سلول های انفرادی "اف" پرداختند. دولت ترکیه برای درهم شکستن اراده و مقاومت زندانیان چپ، نقشه سلول های انفرادی را در سر داشت تا از طریق ایزوله کردن زندانیان مقاومت و اراده آنها را در هم شکند. پس از این یورش وحشیانه به زندانیان ما شاهد اعتصاب غذای زندانیان هستیم که مدتها طول کشید و بسیاری از زندانیان کمونیست و انقلابی برای تحقق خواسته هایشان جان خود را در این اعتصاب غذای طولانی از دست دادند (اروج اولومو). هم چنین برخی از زندانیان که توانستند از این اعتصاب جان سالم بدر برند دچار بیماری های مزمن جسمی و روحی شده اند.
پس از این فیلم یکی از فعالین "کارگران ترک" ضمن تاکید بر این نکته که زندان بخش لاینفکی از جامعه طبقاتی است. پیشنهاد شکل دادن یک جنبش بین المللی برای "زندانیان سیاسی" را داد. وی گفت نیروهای انقلابی نباید مبارزه خود را منفرد و پراکنده در این گوشه و آن گوشه جهان به پیش ببرند.
پس از آن دختر جوانی از زندانیان سیاسی ترک که در مبارزات سال 2000 و اعتصاب غدای زندانیان حضور داشت، ،بعنوان شاهد این حادثه در مورد اهداف پلید دولت ترکیه در این جنایت به گفتگو پرداخت. او با اشاره به سخنرانی زنان هشت مارس، بر اهمیت شعار "نه فراموش می کنیم و نه می بخشیم" تاکید دوباره کرد. (در این مراسم تعدادی از زنان زندانیان سیاسی ترک حضور داشتند).
سپس نوبت به گفتگوی سخنرانان و حضار رسید. یکی از مهمترین سئوال این جلسه در مورد ویژگی زندان های جمهوری اسلامی و تفاوتش با رژیم های سابق در ایران و سایر کشورها شد. فعالین هشت مارس با توجه به کمبود وقت بر چند ویژگی این زندانها که ویژگی نظام تئوکراتیک اسلامی است انگشت نهادند. مثلا "مرتد فطری یا ملی" جرمی کاملا نشئت گرفته از سیستم قضایی اسلامی است. بسیاری از افراد که به جرم مرتد یا کافر به قتل رسیدند در یک نظام قضایی متعارف مثل بقیه شهروندان زندگی می کنند. تجاوز به دختران باکره قبل از اعدام نیز کاملا جنبه تئوکراتیک نظام بینادگرای اسلامی حاکم بر ایران را در در زندانها نشان می دهد.
این مراسم بار دیگر نشان داد که نیروهای سیاسی کمونیست، رادیکال، دمکرات و مترقی ایرانی هرچه بیشتر مسئولیت دارند تا جنایات جمهوری اسلامی را به گوش افکار عمومی جهان برسانند تا جبهه مخالفت با نظام جمهوری اسلامی، مرزهای ملی را در نوردد و به این طریق بتوانیم پشتیبانی و حمایت جهانی را برای مبارزات مردم ایران علیه جمهوری اسلامی و تحقق جامعه ای آزاد و عادلانه را تحقق بخشیم.

فعالین سازمان زنان هشت مارس در پاریس

* کلیه امکانات برگزاری این مراسم توسط سندیکای کارگران فرانسه (ث ژ ت) فراهم شد.