آیت الله منتظری و جایگاه ایشان درمبارزات مردم ایران

آیت الله منتظری، که به همراه آیت الله طالقانی از نزدیک ترین شخصیت های سیاسی- مذهبی به آقای خمینی به شمار می رفتند و به همراه وی نقشی تعیین کننده در استقرار حکومت دینی در ایران داشتند، روز گذشته در گذشت.
آیت الله منتظری از معدود چهره های سیاسی و دولتمردانی بودند که با پایبندی بر وجدان و در دفاع از عقاید خود، در اوج قدرت در مقابل زور تسلیم نشدند، به قدرت نه گفتند و زندگی در حصر و تؤام با انواع و اقسام اهانت ها و محدویت ها را، آن هم از سوی نزدیک ترین یاران و شاگردان سابق خود، به کسب رهبری نظام ترجیح دادند.
حقیقت این است که آیت الله منتظری جزو چهره های سیاسی تاثیر گذار در تاریخ سی ساله اخیر ایران بوده اند. تاریخ زندگی ایشان، با تمامی فراز و فرود ها و تمامی چرخش های آن، با تاریخ سی ساله استقرار حکومت دینی در ایران گره خورده است. سی سالی که با حکومت بلامنازع ملاها در ایران، بمثابه یکی از سیاه ترین و فاجعه بار ترین دوره های تاریخ معاصر کشور ما رقم خورده است.
نقشی که ایشان در این میان، در مراحل مختلف ودر برخورد با سیاست های رژیم،ایفا کرده اند، نقشی دو گانه است.
چرا که از یکسو،ایشان نقشی اساسی در شکل گیری رژیم جمهوری اسلامی و در تدوین مبانی سیاسی- نظری آن، در تدوین قانون اساسی نظام و اصل ولایت فقیه ایفا کرده اند.ایشان ازاین طریق، مسؤلیتی مستقیم در شکل گیری نظامی قرون وسطایی ومتکی بر تبعیض، که هستی آن با نقض خشن آزادی های فردی و حقوق شهروندی ودیگر حقوق دموکراتیک مردم،به خصوص زنان و دگر اندیشان، از طریق سرکوب وشکنجه و اعدام شریف ترین فرزندان این آب و خاک، رقم می خورد، داشته اند.ایشان تحت رهبری خمینی، با پشت کردن به دستاورد های مبارزاتی یک قرن مبارزات حق طلبانه مردم ایران برای استقرار آزادی و عدالت ورعایت حقوق شهروندی وبر علیه استبداد و بی عدالتی و بی قانونی، بدل به یکی از معماران اصلی نظامی به شدت عقب مانده و ارتجاعی گردید ند. بدین ترتیب بود که آمال و آرزوهای مردمی که با تحمل هزینه هایی بس سنگین، انقلابی عظیم در تاریخ معاصر آفریده بودند به باد فنا داده شد. حاصل این چنین نظامی به صورت به خاک سیاه نشاندن کشور وملت در مهم ترین عرصه های اقتصادی ،اجتماعی،سیاسی،فرهنگی،اخلاقی وگسترش فساد به شکلی باور نکردنی در تمامی ارکان نظام، از صد ر تا ذیل نمایان است وهم اینک در مقابل همه مردم میهن ما قرار دارد.
اما،از سوی دیگر نباید فراموش کرد که ایشان در اوج قدرت و در آن هنگام که به عنوان جانشین بلا منازع خمینی تعیین گشته بودند وچشم انداز قرار گرفتن در مقام رهبری نظام اسلامی را از آن خود ساخته بودند با تکیه بر وجدان و با پایبندی به اعتقادات شخصی خویش، به نقد سیاست های خمینی و پیروان گوش به فرمانش در دستگاه حکومتی، به خصوص در زمینه سرکوب مخالفین ودگر اند یشان، دفاع از حقوق زندانیان و مقابله باجنایت تاریخی رژیم در کشتار فله ای و هزار هزار زندانیان بیگناه در بیدادگاه های رژیم در سال 67، پرداختند.افشا گری های ایشان در این زمینه، در آن هنگامه سرکوب و قدرت که همه رژیم در کار کشتار یا نظاره گر کشتاری دهشتناک بودند ودر بهترین حالت خود رابه ندیدن زده بودند وبا سکوت خویش با جنایتکاران همراهی می کردند، نشان از صداقت و شجاعت اخلاقی تحسین بر انگیزی دارد؛ چنین شجاعت اخلاقی و یگانگی با خویشتن خود در میان دولتمردان، بخصوص اگر آخوند باشند،اگر نه نایاب ولی بسیار کمیاب است.
چنین بود که ایشان به دستور خمینی از نیابت رهبری عزل گردیدند.مخالفت بعدی ایشان با اعلام مر جعیت علی خامنه ای ، بیش از پیش عرصه زندگی و فعالیت را بر وی تنگ نمود ومدت ها در حصر خانگی قرار داد.مخالفت های ایشان با رهبری فاسد نظام در جریان بر گزاری انتخابات 22خرداد،با اعتراض به دستبرد گسترده آراء مردم از سوی ولی فقیه و کارگزارانش، وهمراهی با میلیون ها مردم خشمگینی که با تظاهرات گسترده خیابانی راه نافرمانی مدنی اختیار کرده و ابطال انتخابات و بر گزاری انتخابات آزاد را فریاد می کردند اوج تازه ای یافت. ایشان از همان ابتدا دولت احمدی نژاد را نامشروع اعلام کردند ؛ در تمامی این 6 ماهه از هیچ کوششی در حمایت از جنبش موسوم به جنبش سبز، درکادر نظام فکری خویش که همانا دفاع از نظام دینی و تکیه هم بر وجه جمهوریت و هم اسلامیت رژیم در چارچوب قانون اساسی بود، دریغ نکردند. وی در آخرین بیانیه های خویش در میان جنجال وگردوخاکی که قداره بندان رژیم به بهانه پاره شدن یا پاره کردن عکس خمینی بر پا کرده بودند یکبار دیگر با معصوم نخواندن خمینی تا بو شکنی کردند ونشان دادند که از نظر وی نه خمینی و نه خط امام، بر خلاف آنچه که برخی از اصلاح طلبان مقدس و خدشه ناپذیر می دانند، از تقد س برخوردار نیست. ایشان تا بدانجا پیش رفتند که به عنوان واضع اصل ولایت فقیه از ستم وسرکوبی که از سوی ولی فقیه به مردم وجامعه رفته و می رود عذر خواستند و... بد ین سان است که می توان گفت که با در گذشت آیت الله منتظری، جنبش سبز یکی از حامیان معنوی خویش را از دست داد.
همانطور که گفته شد آیت الله منتظری به عنوان یک مرجع تقلید، از شهامت و جسارت اخلاقی خاصی در بیان نظرات خویش،در تابو شکنی، در مقابله با استبداد و سرکوب و در پیش گرفتن راه های نو و متفاوت از گذشته در پیشبرد فعالیت برخوردار بودند. ایشان، با وجود کهولت سن و برغم بیماری، تا آخرین روز های حیات خویش با نگاه رودررو به تحولات و با مطالعه داده های جدید، نظرات خویش را تکمیل و اعلام می کردند. بی دلیل نیست که طیف وسیع و گسترده آزادی خواهان ایران و همه آنان که مشغله اصلی شان استقرار آزادی و دموکراسی در ایران است با وجود تمام تفاوت های مهم،اما بد یده احترام به ایشان می نگرند .
اکبر سیف 20 دسامبر 2009
29 آذر 1388