شب ۱۰ دسامبر ۲۰۰۹ مصادف با روز جهانی حقوق بشر، در شهر وین برنامه ای از طرف جمعیت دفاع از حقوق مردم ایران - وین، برگزار شد. این برنامه با موزیک زیبای ویوالدی توسط دو هنرمند جوان ایرانی شروع شد. پس از آن بیانیه جمعیت در رابطه با وضعیت حقوق بشر در ایران خوانده شد.
در ادامه گالری عکس و تابلوهایی که از جمله تابلوهاپی در رابطه با جنبش سبز پس از انتخابات در آن بود (این گالری تا ۲۴ دسامبر در همان محل دایر است) و توسط یک هنرمند جوان ایرانی و استادش تهیه شده بود، معرفی شد. پس از تنفس کوتاهی، برنامه با میز گرد ادامه یافت. در این میز گرد خانم «گرین نبویس- زمان» از طرف سازمان عفو بین الملل، آقای «روبرت مناسه» نویسنده مشهور اتریشی و نیز آقای «گرهارد روییس» رییس انجمن نویسندگان اتریش و نیز آقای «پتر فلوریانشوتس» نماینده مجلس محلی وین از حزب سوسیال دمکرات،اتریش، شرکت داشتند. همچنین ویلی رزیتاریس هنرمند معروف اتریشی پیامی به این برنامه فرستاده بود.
خانم نبویس- زمان در باره فعالیت زنان ایرانی از جمله کم‍پین جمع آوری یک میلیون امضا از طرف آنان و دستگیری ها و زندانی کردن فعالین این جنبش صحبت کرد و سرکوب آن را محکوم اعلام کرد. وی همچنان به سرنوشت نامعلوم پزشکی که به خاطر شهادت خود در رابطه با شکنجه و تجاوز در زندانها احتمالابه قتل رسیده است، اشاره کرد. خانم نبویس - زمان اعلام کرد که سازمان عفو بین الملل در آخرین اطلاعیه مطبوعاتی خود، خواهان سفر آقای مانفرد نواک به ایران برای بررسی وضعیت شکنجه در زندان ها شده است.
آقای روبرت مناسه، اعلام کرد که زمانی که موضوع حقوق بشر طرح است، او یک ایرانی، یک چینی، یک شیلیایی و یک کرتنری (یکی از استان های اتریش) می باشد. وی تاکید کرد که می توان در مورد همه چیز از جمله دمکراسی و یا اقتصاد بازار مشاجره کرد، اما حقوق بشر قابل مشاجره نیست.
او معتقد بود که پس از قرارداد لیسابون، اروپایی ها باید یکپارچه حقوق اولیه انسان ها را به رسمیت بشناسند و از آن دفاع کنند، اما نه فقط در اروپا، بلکه در کشورهایی که با آنها روابط اقتصادی دارند نیز باید خواستار اجرای آنها باشند.
آقای گرهارد روییس معتقد بود گرچه همبستگی معینی در بین اتریشی ها با جامعه مدنی ایران به چشم می خورد، اما در سیاست رسمی اتریش، این همبستگی خیلی ضعیف است.
آقای فلوریانشوتس به این دید که حقوق بشر را منطقه ای می کندُ شدیدا انتقاد کرد و گفت که ما فقط یک نوع حقوق بشر داریم و بس.
همه شرکت کنندگان در میز گرد بر سر این مساله که جنبش اخیر ایران از طرف اروپا به طور جدی مورد حمایت و همبستگی قرار نگرفته، متفق القول بودند.
برنامه با یک قطعه موسیقی محلی ایرانی که با دوتار توسط هنرمند جوان ایرانی اجرا شد و نیز فیلم مستند کوتاهی که توسط یکی از فعالین جوان جمعیت از فعالیت های جمعیت در اتریش و نیز صحنه هایی از آحوادث بعد از انتخابات تهیه شده بود، به پایان رسید.
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
