متن سخنان عبدالستار دوشوکی در کنفرانس دو روزه اعدام (تزلزل رژیم جمهوری اسلامی و گسترش خشونت و اعدام) در کلن آلمان در روز یکشنبه ١٥ آذر ١٣٨٨. هدف از این کنفرانس توسط انجمن پژوهشگران ایران چنین توصیف شده است که "خشونت، سرکوب، تجاوز و در نهایت اعدام های گسترده در چند ماه گذشته در جمهوری اسلامی و اختناق شدیدی که بر مردم حاکم گشته است ما را بر آن داشت که با دعوت از تمامی هموطنان مان از آنان بخواهیم در این زمینه به یاری همدیگر بشتابیم و از آنجاییکه تمامی ما ایرانیان ِ نقاط مختلف ایران بی هیچ گونه تمایزی، به ویژه از حیث نژاد، رنگ، جنس، زبان، دین و با هر عقیده و مرام و مسلکی که داریم با هم برابر هستیم، اگر در هر کجای ایران چوبه داری بر پا شود بی هیچگونه قید و شرطی آنرا محکوم می کنیم و تعهد می دهیم که با استفاده از تمام توان خود از همدیگر حمایت متقابل خواهیم کرد."
با عرض درود به حضار و سخنرانان محترم و همچنین بینندگان و شنوندگانی که این بحث را از طریق ماهواره و ویدئو اینترنتی دنبال می کنند. در ابتدای سخنم بجاست که مراتب سپاس و تشکر خود را از انجمن پژوهشگران ایران بمناسبت در اختیار گذاشتن این فرصت ابراز کنم. بنده از مباحث مستدل و سودمند تک تک سخنرانان و شرکت کنندگان در این کنفرانس بسیار آموختم. و حال احساس می کنم که بسیاری از ناگفته ها، گفته شده و لزومی ندارد که با تکرار مکررات وقت گرانبهای شما را بگیرم. اما چون بحث مشخص امروز در مورد اعدام در بین اقوام ایرانی است اجازه بدهید بصورت گذرا به دو نکته مهم بپردازم. نکته اول در مورد آدمکشی توسط دولت به نمایندگی از جامعه است که حقیقتا پسمانده فرهنگی بعضی از جوامع بشری است که هنوز از پوسته قرون وسطائی و انتقام جوئی "ایلی "ِ خود بیرون نیامده اند. نکته دوم در مورد اعدام و خشونت بر اقوام ایرانی می باشد که عمدتا به این مسئله خواهم پرداخت.
در مورد اعدام و قتل نفس و یا کشتن انسان توسط انسان و یا جامعه و یا دولت و یا دستگاه قضائی و غیره باید بگویم که اعدام شنیع ترین شکل خشونت است که ریشه در حس انتقامجویی قبایل بدوی و به اصطلاح "ایلی" و یا "خونی" دارد. این یک اصل محرز وغیر قابل تردید در جوامع اولیه وما قبل قرون وسطایی بوده که متاسفانه هنوز نیز در قریب به یک سوم از کشورهای جهان ادامه دارد. در پروسه نهادینه شدن تمدن و رشد جوامع انسانی بسیاری از جوامع بعنوان مثال در اروپا از این شیوه توحش و بربریت دوری جستند. اما در بسیاری از کشورها ی جهان از جمله ممالک اسلامی و حتی غیر اسلامی نظیر آمریکا و چین آدمکشی ادامه پیدا کرده و بعضاً تقدیس شد. در کشورهای اسلامی اعدام به شکل قصاص از حیطه قانون عمومی خارج و به مثابه انتقامجویی شخصی و یا خانوادگی دقیقا بر اساس همان تفکر و فرهنگ "ایلی" و "خونی" قرون وسطائی باز تولید شد. در قانون قصاص یک قاتل پولدار می تواند با پرداخت پول بعنوان دیه از مجازات معاف بشود، در حالیکه یک قاتل بی بضاعت به دلیل عدم استطاعت مالی باید قصاص بشود. این انصاف و یا عدالت ِ "یکسان" نیست بلکه معامله بر سر خون ریخته شده است ؛ خون ! همخونی ! خونخواهی و خونریزی یی که اساس و بنیاد روابط و ضوابط جوامع "ایلی" و قرون وسطایی است. اعدام زشت است و سنگسار زشت ترین مـتــُد اجرای اعدام می باشد. دوستان! همه ما به جامعه ای تعلق داریم که در آن هزاران نفر بر گـرد یک زن بیگناه و بیدفاع حلقه می زنند تا او را از طریق سنگسار کردن و مرگ تدریجی اما دردآور به قتل برسانند. در ایران ِ امروز استادیوم های ورزشی نسبتا خالی هستند؛ اما هزاران نفر برای تماشای جان دادن جوانان متهم و مجرم بر بالای جرثـقـیل گوی سبقت را از یکدیگر می ربایند. دوستان ! این جامعه یا حداقل بخش قابل توجه ای از این جامعه بیمار است؛ و باید برای ریشه کن کردن این بیماری روانی اجتماعی مجدّانه تلاش نمود.
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
