در سوگ سحابی

مهدی سحابی، نويسنده، مترجم، روزنامه نگار، عکاس، سينما شناس، نقاش و پيکره ساز بود. تلاش خلاقانه او در عرصه های متنوع ادبی و هنری پيش از هر چيز بيانگر جان شيفته ای است که می کوشد از هر روزنی ممکن، نقبی به روشنائی بزند. به انسان و جهان، در چشم اندازهای متفاوت نگاه کند و تلخ و شيرينش را برجسته سازد تا افق های تازه تری بگشايد. مهدی سحابی که می خواست سينماگر شود، از روزنامه نگاری سر در آورد. در جريان انقلاب پنجاه وهفت، هم آواز با جنبش آزديخواهانه و عدالت جويانه مردم ايران عليه استبداد ستمشاهی همراه شد. در اعتصاب شصت سه روزه مطبوعات شرکت فعال داشت و به دفاع آزادی انديشه و قلم رو در روی دستگاه سانسور و سرکوب ايستاد.
پس از سقوط نظام شاهی هم به جرم همين باور توسط سرکوبگران نو پای حکومت اسلامی به همراه ساير ياران از روزنامه کيهان اخراج گرديد. اخراج شدگان؛ « کيهان آزاد» را بنيان نهادند که آن هم پس از انتشار ده شماره با يورش عمال استبداد فقاهتی رو به رو گرديد و تعطيل شد. بعد از دوره سرکوب ها و سلطه ارتجاع تاريک انديش بود که مهدی سحابی در آستانه دهه شصت به کار ترجمه روی آورد و در کنار آن نقاشی کرد، عکس گرفت، نقد فيلم نوشت و پيکره ساخت.
ترجمه و تاليف بيش از چهل اثر بزرگ کلاسيک و مدرن جهان، خلق تابلوهای فراوان، پيکره ها و بی شمارعکس سياه و سفيد حاصل عمر پر بار اوست.
کار جسورانه، سترگ و ماندگارش، ترجمه « درجستجوی زمان از دست رفته»، رمان کم نظيرمارسل پروست است که او را به يکی از شاخص ترين مترجمين ايران تبديل کرده است.
مهدی سحابی با اين کارنامه درخشان، اکنون خاموشی گرفته است. اما و بی گمان آثار گرانقدر بجا مانده اش با ما خواهد بود و با فردا خواهد بود.
16 نوامبر 2009 ميلادی

ابراهيم آوخ، محمد اعظمی، کوشيار پارسی، ناصر پاکدامن، فريبا ثابت، علی اصغر حاج سيد جوادی، حسن حسام، محسن حسام، منصور خاکسار، نسيم خاکسار، اسماغيل خوئی، بهروز رشيد، فرهمند رکنی، فخری زرشکه، حسين دولت آبادی، اکبر سردوزامی، اسد سيف، اکبر سوری، حماد شيبانی، بهروزشيدا، مسعود فتحی، بهروز فراهانی، رضا علامه زاده، مجتبی مفيدی، فايقه مفيدی، مقصود کاسبی، جمشيد گلمکانی، منصور کوشان، مهناز متين، رضامرزبان، باقر مرتضوی، ناصرمهاجر، اردشيرمهرداد، باقرمومنی، شيدا نبوی، مجيد نفيسی، اعظم نورالله خانی، پرويز نويدی، پرتو نوری علاء، عباس هاشمی، شهلا هشيار، محسن يلفانی.