جهان نه وهم ما که وسعتی به بی کرانه ها
حقیقتی که می توان از آن چشید
و کُنه آن شکار کرد
و ما توان چو پرتوان به پیش، جلوه ها کنیم
درون هر پدیده چون شود پدید
روانِ برکه جویبار کرد
و هر سکون درون آب، رها بدون جنبشی
چه سان ز موج بی تپش ترانه چید
و گام رزم استوار کرد
به بینشی ز بطن کار، روانه رویشی به اوج
توان فراتر از زمانه کِشته دید
و کسب اختیار کرد
کنون که فصل پر گشودن از درون پیله وُ
ز تیرگی به روشنی توان پرید،
خزان وُ نو بهار کرد
میان جان سبزه ها چو رُز دمیده باید وُ
ز گرمی نشاطِ نور پر امید
و روزگار پر نگار کرد
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
