هآرِتس انگلیسی، ۲۴ اوت ۲۰۲۵
چنین شهرت یافته که گویا ترامپ رئیس جمهور آمریکا در رؤیای دریافت جایزه صلح نوبل در اسلو به سر می برد؛ اما جایگاه مناسب برای او [محاکمه در] دیوان کیفری بین‌المللی در لاهه است. هیچ فردِ غیر‌اسرائیلی دیگری به اندازه دونالد ترامپ در جاری شدن حمام خون در غزه مسئولیت ندارد. اگر او می‌خواست، او (و فقط او)، می‌توانست با یک تماس تلفنی به این جنگ دهشتناک و کشته شدن گروگان های اسرائیلی پایان دهد.
او این کار را انجام نداده است. نه فقط ترامپ کوچک‌ترین تماسی برای این کار نگرفته است، بلکه همچنان به تأمین مالی، تسلیحاتی و حمایت از ماشین جنگی اسرائیل ادامه می‌دهد، گویی هیچ اتفاقی نیافتاده است. او آخرین نفری خواهد بود که چنین خواستی داشته باشد. هفته گذشته، او فرمانده کل قوا، بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، را "قهرمان جنگ" خواند. طولی نکشید که او خود را نیز به این عنوان قابل تردید مفتخر کرد ه، با فروتنی خاص خود بیافزاید: "فکر می‌کنم من هم همین طور سزاوار آن هستم!".ِ
رئیس جمهور آمریکا فکر می کند کسی که در غزه نسل‌کشی می‌کند، قهرمان است. او همچنین فکر می‌کند کسی که از دفترش بمب افکن هایی را برای یک عملیات واحد و بی خطر روانه ایران می کند، قهرمان است. این طرز فکر قدرتمندترین مرد جهان است.
برقراری پیوند میان ترامپ و جایزه صلح نوبل، مترادف با تبدیل شب به روز و دروغ به حقیقت است. این کار، عامل وحشتناک ترین جنگ این قرن را به ترکیبی از کشیش مارتین لوتر کینگ جونیور و دالایی لاما تبدیل می‌کند که هر دو جایزه صلح را دریافت کرده‌اند. و قصد دارد تلقین کند که ترامپ و نلسون ماندلا همسان هستند. مضحکه و بی معنایی هیچ حدی ندارد. و این کاملاً به ضرر ماست.
اگر نتانیاهو و ترامپ شایسته جایزه‌ای باشند، جایزه‌ای است که خوشبختانه هنوز وجود ندارد: جایزه نسل‌کشی.
دو گزارش تکان‌دهنده که روز جمعه منتشر شد، هیچ تردیدی در مورد ماهیت نسل‌کشی این جنگ باقی نمی گذارد. مؤسسه وابسته به سازمان ملل متحد، "طبقه‌بندی مرحله ای امنیت غذایی" ، IPC - مرجع مورد قبول جهان در مورد بحران‌های غذایی - تأیید کرد که بیش از ۵۰۰هزار نفر در شهر غزه و اطراف آن با شرایط فاجعه بار قحطی در بالاترین سطح روبرو هستند. ارتش اسرائیل قرار است به این شهر گرسنه حمله کنند و ترامپ به این تهاجم وحشیانه چراغ سبز نشان داده و در سطح بین‌المللی از آن حمایت کرده و تسلیحات می‌دهد.
در همان زمان، وب سایت خبری اسرائیلی Magazine +۹۷۲ ، سایت عبری زبان آن Local Call (یا Sikha Mekomit) و روزنامه بریتانیایی گاردین، محتوای یک بانک اطلاعات نظامی اسرائیل را فاش کردند که نشان می‌دهد ۸۳ درصد از فلسطینی‌هایی که تاکنون توسط ارتش اسرائیل در این جنگ کشته شده‌اند، غیرنظامی بوده‌اند - که حتی در مقایسه با وحشتناک ترین جنگ‌ها مانند جنگ‌های بوسنی، عراق و سوریه، میزان بسیار بالایی است. طبق داده‌های خود ارتش اسرائیل، از هر شش فلسطینی کشته شده، تنها یک نفر مرد مسلح بوده است. از هر شش نفر، پنج نفر غیرنظامی بی‌گناه، عمدتاً زنان و کودکان، بوده‌اند. همانطور که حدس می‌زدیم، همانطور که می‌دانستیم - این نسل‌کشی است. و آمریکا از آن حمایت می‌کند.
ترامپ با این جنگ همدستی و به آن کمک کرده است، اما با این حال، جرات دارد رویای جایزه صلح نوبل را در سر بپروراند. افکار عمومی آمریکا، و همچنین رئیس جمهور، بی‌تفاوت مانده‌اند. تنها یک تماس تلفنی از کاخ سفید می‌تواند جلوی این قتل عام را بگیرد، و در عین حال، هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که رئیس جمهور این کار را انجام دهد. ترامپ، با بهره مندی از دستگاه عظیم اطلاعاتی و با تکیه به شانزده آژانس با بودجه کلان، گفت که در تلویزیون دیده است که در غزه «گرسنگی واقعی» وجود دارد.
اما ظاهراً تلویزیون ترامپ او را به اندازه کافی تکان نداده تا تنها عملیات نجاتی را که آمریکا می‌تواند و باید انجام دهد، هدایت کند : یعنی به اسرائیل دستور دهد که آتش‌بس کامل و فوری برقرار کند. اسرائیلِ نتانیاهو نمی‌تواند وحشت جهان را به چالش بکشد. علاوه بر این، ترامپ تمام تلاش خود را می‌کند تا مانع شود که سایر کشورهای جهان اسرائیل را با تحریم مجبور کند که نسل‌کشی را متوقف کند. اروپا آماده است، اما ترس آن ها را فلج کرده است، همانطوری که سازمان‌های بین‌المللی را نیز.
ران دِرمِر، سیاستمدار یهودی آمریکایی که در ضمن وزیر کابینه اسرائیل نیز هست، توانست کاخ سفید و 16 آژانس اطلاعاتی آن را فریب دهد تا تصور کنند که خون به منزله ی باران است، حتی بارانی پر برکت برای آمریکا. در نتیجه: پدر طرح ریویرای غزه، رئیس جمهور ایالات متحده، اکنون یک کاهانیست سوگند خورده شده است.
او برای این کار جایزه صلح نوبل می‌خواهد.
