روزی روزگاری در آلکاتراز چهره‌هایی چون آل کاپون، رئیس مافیا، یا گانگستر خشن، آلوین «کریپی» کارپیس، زندانی بودند. اکنون دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور آمریکا، می‌خواهد این زندان افسانه‌ای واقع در جزیره‌ای مقابل سان‌فرانسیسکو را دوباره بازگشایی کند. اما آیا اصلاً چنین چیزی ممکن است؟
گزارش از سان‌فرانسیسکو: تیمو لمن
۲۴ اوت ۲۰۲۵
باد تندِ یکشنبه روی جزیره آلکاتراز می‌وزد. پرچم چرکین ایالات متحده درست کنار فانوس دریایی قدیمی در جنوبی‌ترین نقطه جزیره در اهتزاز است. در طبقه زیرینِ زندانی که زمانی مشهورترین زندان جهان به شمار می‌رفت، درست پشت آن، ویلیام بیکر پشت میزی بزرگ نشسته و کتاب‌ها را امضا می‌کند. این مرد ۹۲ ساله در زمستان ۱۹۵۷ به اینجا انداخته شد. او یکی از آخرین بازماندگان معدودی است که هنوز زنده‌اند و روزگاری در آلکاتراز زندانی بودند. کتابش عنوانی دارد به نام «Alcatraz #1259».
آن روز، او کلاه کابویی سیاه، کاپشن قرمز پُر دوزی‌شده‌ای بر تن داشت و با گردشگران برای عکس گرفتن ژست می‌گرفت.
در گفت‌وگو کمی به جلو خم می‌شود. نظرش درباره این‌که دونالد ترامپ می‌خواهد زندان جزیره را دوباره باز کند چیست؟
بیکر با صدایی آرام می‌گوید: «می‌دانید، نیازی به آن نیست.» این بیشتر جنبه نمادین دارد. «اگر دونالد ترامپ بگوید که می‌خواهد زندان را دوباره بازگشایی کند، می‌تواند این کار را انجام دهد. به‌عنوان رئیس‌جمهور اختیارش را دارد.» بیکر لبخند می‌زند.
در میان بسیاری از ایده‌های عجیب‌وغریب که ترامپ تقریباً هر روز مطرح می‌کند، بازگشایی آلکاتراز از دیوانه‌وارترین‌هاست. زندان فوق‌امنیتی واقع بر جزیره‌ای کوچک در خلیج سان‌فرانسیسکو، که در فیلم‌های گانگستری شهرت یافته، قرار است بیش از ۶۰ سال پس از بسته شدن دوباره به کار بیفتد.
بیکر درست می‌گوید که ترامپ اختیار بازگشایی آلکاتراز را دارد. اما آیا واقع‌بینانه هم هست؟
آیا ترامپ بیش از حد تلویزیون تماشا کرده است؟
وقتی ترامپ در ماه مه بازگشایی زندانی بزرگ‌تر و بازسازی‌شده در آلکاتراز را به‌عنوان «نماد قانون، نظم و عدالت» ستود، بسیاری آن را یک شوخی بی‌مزه پنداشتند. بنا بر گزارش رسانه‌ها، در شب پیش از آن در ایالت فلوریدا ــ جایی که ترامپ عمدتاً زندگی می‌کند ــ فیلم کلاسیک «فرار از آلکاتراز» محصول ۱۹۷۹ با بازی کلینت ایستوود از تلویزیون پخش شده بود.
فیلم داستان فرار تماشایی برادران جان و کلارنس انگلین را روایت می‌کند که در سال ۱۹۶۲ با قاشق‌های فولادی دزدی، مسیر خود را از میان دریچه‌های تهویه ساختمان کندند و با قایقی بادی که از بارانی‌های پلاستیکی ساخته بودند، راهی آب‌های خلیج شدند. این‌که آن دو راهزن خطرناک بانکی پس از آن سال‌ها مزرعه‌ای در حوالی ریودوژانیرو اداره می‌کردند یا در آب‌های خلیج طعمه کوسه‌ها شدند و یا غرق گشتند، هنوز تا امروز روشن نشده است.
در شبکه‌های اجتماعی شوخی می‌کردند که ترامپ احتمالاً به‌طور اتفاقی آن تریلر (سه گانه) پرهیجان را در تلویزیون دیده و همان لحظه تصمیم گرفته است زندان افسانه‌ای آلکاتراز را دوباره به کار بیندازد.
امروز هرکس در موزه وهم‌انگیز آلکاتراز قدم بزند ــ موزه‌ای که از دهه‌ها پیش در ویرانه‌های زندان جای گرفته ــ به‌سختی می‌تواند تصور کند چگونه می‌توان در اینجا زندانی مدرن برپا کرد. از بعضی ساختمان‌ها تنها چند دیوار سنگی باقی مانده، علف‌های هرز همه جا روییده، جزیره از فضولات پرندگان پوشیده شده و انبوهی از مگس‌های کثیف آن را فرا گرفته است. آب لوله‌کشی موزه باید با کشتی آورده شود. نیروگاه دیزلی پیشین هم تا حد زیادی با یک نیروگاه کوچک خورشیدی جایگزین شده است.
نانسی پلوسی، دموکرات و مشهورترین نماینده سان‌فرانسیسکو، این طرح را «احمقانه‌ترین ابتکار دولت ترامپ تاکنون» نامید. شهردار دموکرات سان‌فرانسیسکو، دانیل لوری، نیز مخالفت خود را اعلام کرده و به ۱,۵ میلیون بازدید گردشگران از موزه زندان اشاره می‌کند که به اقتصاد شهر کمک می‌کنند.
اما جمهوری‌خواهان طرفدار ترامپ تاکنون حاضر به عقب‌نشینی از این برنامه نشده‌اند. چند هفته پیش، وزیر کشور آمریکا، داگ برگام، از جزیره بازدید کرد و محوطه را مورد بازرسی قرار داد. او گفت که کارهای مقدماتی بازسازی در حال آماده‌سازی است. و افزود: «این دولت امنیت، عدالت و نظم را به خیابان‌های ما بازمی‌گرداند.»
پایگاه خبری آمریکایی Axios از بررسی‌های درونی دولت ایالات متحده درباره آنچه می‌تواند در آلکاتراز رخ دهد گزارش داده است. بر اساس این گزارش، کاخ سفید اکنون چند گزینه مختلف را بررسی می‌کند. یکی از طرح‌ها ایجاد یک زندان «سوپر مکس» است؛ تأسیساتی با بالاترین سطح امنیتی. به‌گفته Axios، برآورد داخلی دولت هزینه این پروژه را حدود دو میلیارد دلار می‌داند. گزینه دیگر، واگذاری آن به یک بهره‌بردار خصوصی از طریق مناقصه است.
اجرای هر دوی این طرح‌ها منتفی نیست، اما بعید به نظر می‌رسد. یک سرمایه‌گذار خصوصی باید انتظار داشته باشد که زندان فدرال در صورت تغییر دولت با مشکلاتی روبه‌رو شود. زندان بزرگ نیز بیش از حد گران خواهد بود و زمان ساخت آن آن‌قدر طولانی است که ترامپ نتواند پروژه را در دوره ریاست‌جمهوری‌اش به‌عنوان یک موفقیت عرضه کند.
با این حال، به‌گفته Axios، گزینه دیگری نیز روی میز است: ساخت زندانی کوچک‌تر که تنها بخشی از جزیره را دربر گیرد و با هزینه‌ای حدود یک میلیارد دلار ــ یعنی نیمی از زندان بزرگ ــ ساخته شود. برای ترامپ، اصل ماجرا همان جنبه نمادین است.
به‌هرحال، در آلکاتراز چهره‌هایی چون
آل کاپون، رئیس مافیا، و
آلوین «کریپی» کارپیس زندانی بودند.
جورج «ماشین‌گان» کلی نیز اینجا هم‌بازی شطرنج
اریش گیمپل، جاسوس نازی آلمانی، بود. این زندان در دهه پنجاه میلادی سخت‌گیرانه‌ترین و خشن‌ترین زندان کشور به شمار می‌رفت.
با زنده کردن این اسطوره آمریکایی، ترامپ می‌تواند تصویر خود را به‌عنوان مبارزی سخت‌گیر علیه جنایتکاران تقویت کند. بی‌دلیل نیست که
جیمز اوتمایر، دادستان کل فلوریدا و از جمهوری‌خواهان وفادار به ترامپ، زندان عظیم و به‌ویژه خشن ویژه اخراج مهاجران در نزدیکی میامی را با الهام از زندان berüchtigte سان‌فرانسیسکو «آلیگیتور آلکاتراز» نامیده است. بنابراین، نباید ایده ترامپ را دست‌کم گرفت. او پیش‌تر نیز چندین پروژه عجیب‌وغریب را پیش برده است: از تلاش برای بازگرداندن دستور قدیمی کوکاکولا گرفته تا راه انداختن جنگ تعرفه‌ای جهانی و همچنین ادامه طرح ساخت دیوار در مرز مکزیک.
ویلیام بیکر، زندانی سابق که در جزیره کتاب امضا می‌کرد، یک کلاه‌بردار چک بود و سال‌های زیادی را در زندان گذراند، نه فقط در آلکاتراز. نخستین چیزی که وقتی از دورانش در آلکاتراز پرسیده می‌شود به ذهنش می‌رسد، غذاست. او به یاد می‌آورد که چون تنها یک آشپزخانه کوچک وجود داشت، زندانیان و نگهبانان همان وعده‌های غذایی را دریافت می‌کردند. این غذاها به گفته او «به‌طرز شگفت‌انگیزی خوب» بودند. در کتابفروشی کوچک موزه حتی کتاب آشپزی‌ای به فروش می‌رسد که دستور همان غذاهایی را دارد که روزگاری در آلکاتراز سرو می‌شد: از
انچیلادا گرفته تا
پای همبرگر و حتی
سالاد سیب‌زمینی آلمانی.
این‌که آیا چنین غذاهایی در صورت بازگشایی دوباره زندان آلکاتراز نیز ارائه خواهند شد یا نه، هنوز تصمیم‌گیری نشده است.
به نقل از اشپیگل آنلاین
