«جنگ دوازده روزه» نکات مهمی را در عرصه عمومی ایران آشکار کرد که محتاج بررسی و ژرف‌کاوی عمیق است. یکی از آنها تفکیکی است که بین "جمهوری اسلامی" و "ایران" به‌مثابه کشور و میهن به صورت عینی پدیدار شد. این دوگانه در واقع بازتاب تفکیک ذاتی دولت به معنای State با حکومت و نظام سیاسی است. از اینجا به بعد هر جا از واژه "دولت" استفاده بشود، مراد این تعریف است.
دولت متشکل از ملت، سرزمین، مرز و حکومت است. حکومت بخشی از دولت است. دولت خیلی بزرگ‌تر از نظام سیاسی مستقر است. می‌توان از مفهوم مُثُل به معنای جوهره واقعیت عینی در نظریه افلاطون برای تمثیل رابطه دولت و حکومت استفاده کرد.
مک لور در کتاب "وب حکومت" دولت را به سازمانی شبیه می‌کند که حکومت بخش اداری آن را بر عهده دارد. هر سازمان اجتماعی و انسانی مانند دولت نیاز دارد که گروهی و یا اداره‌ای سیاست‌هایی را برای اداره آن و تصدی خدمات عمومی تنظیم کرده و به مجموعه‌ای از اعمال و فعالیت‌های هماهنگ تبدیل کند.
