رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی پس از آتش بس، به بهانه‌های امنیتی واهی چون «مبارزه با جاسوسان موساد»، به اخراج گسترده‌ی پناهجویان و مهاجرین افغانستانی از ایران روی آورده است. اتهاماتی که رنگ تبلیغاتی و ابزاری برای سرکوب دارند و بر پایه‌ی نژاد پرستی، سناریوسازی و نفرت‌پراکنی بنا شده‌اند و این در حالی است که بر همگان روشن شده است که جاسوسان در درون و در بالاترین سطوح ساختار حاکمیت نفوذ کرده‌اند.
حاکمان سرکوبگر اسلامی با بهره‌برداری از فضای جنگی، با آشکار شدن بی لیاقتی و شکست حقارت آمیز دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی خود ، سرکوب مردم را گسترش داده اند، شمشیر را از رو بسته و به بهانه همکاری و جاسوسی برای اسرائیل، کنترل مردم را تشدید کرده اند. آنان بدین طریق می خواهند تا اقتدار فروپاشیده خود را به رخ مردم بکشند ، تقصیر بی‌کفایتی و عدم توانی‌اشان را در حل مشکلات و وضعیت اسفناک کشور، در حفاظت از شهروندان ، شکست مفتضحانه شان در جنگ با اسرائیل، به درک واصل شدن فرماندهان ارشد ارتش، سپاه و دانشمندان هسته‌ای، بیکاری، گرانی و تورم و غیره را به گردن دیگران یعنی مهاجرین افغانی بیاندازند که اغلب کارگرانی هستند که در شرایط طاقت‌فرسا کار تولیدی و خدماتی را با کمترین دستمزد انجام می‌دهند، از طرف سرمایه‌داران به‌شدت استثمار میشوند و به آن‌ها ستمهای بسیاری وارد میشود.
از اینرو در شرایطی که بحران‌های چندلایه اقتصادی، سیاسی، زیست‌محیطی و تضادهای حاد اجتماعی به اوج رسیده و تشدید شده‌اند. رژیم از یکسو به گسترش بگیر و ببنند و اعدام زندانیان سیاسی و در خون خفه کردن هرگونه صدای آزادی خواهی و برابری طلبی می پردازد و از سوی دیگر مثل هر رژیم سرکوبگر دیگر در جهان، تلاش می‌کند با دامن زدن به بیگانه‌هراسی مردم را از تضاد اصلی یعنی تضاد کارگران و زحمتکشان با طبقه حاکمه منحرف کند.
اخراج گسترده‌ی پناهجویان و مهاجرین افغانستانی ، تنها یکی از جلوه‌های آشکار فاشیسم حاکم و سیاست‌های نژادپرستانه‌ی نظامی است که نه به حقوق بشر پایبند است، نه به عدالت اجتماعی. مهاجران افغانستانی در ساختار اقتصادی کشور نقش حیاتی دارند، دهه‌هاست بار سنگین بسیاری از کارهای سخت و زیربنایی را به دوش کشیده‌اند. در بیابان‌های سوزان، در معادن، در ساختمان‌ها و زمین‌های کشاورزی، شب و روز برای چرخیدن اقتصاد ایران تلاش کرده‌اند؛ در حالی‌که اغلب از ابتدایی‌ترین حقوق محروم بوده‌اند و اکنون قربانی سیاست‌های سرکوبگرانه‌ای شده‌اند که می‌خواهد همه‌ی مشکلات اقتصادی، فساد و ناکارآمدی سیستم را بر دوش آنان بیندازد.
حمله به مهاجرین و پناهندگان افغانستانی و اخراج آنان مصداق بارز نژاد پرستی و علیه همبستگی طبقاتی ، اجتماعی و انسانی بین کارگران و زحتمکشان در ایران ، منطقه و جهان می باشد. مبارزه و دفاع از حقوق مهاجرین و پناهجویان افغانستانی بخشی از مبارزه طبقاتی برای بر چیدن نظام سراپا خون و کثافت و جهنمی سرمایه داری است.
نه به جنگ، نه به اعدام و نه به جنگ نژادپرستانه علیه افغانستانی‌های مهاجر
زنده باد همبستگی بین المللی کارگران ایران، افغانستان ، منطقه و جهان
سرنگون باد رژیم اسلامی سرمایه داری
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
ژوئیه ۲۰۲۵
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
