در دوران ریاست‌جمهوری ترامپ، دولت او کنگره را به حاشیه رانده، قانون اساسی ایالات متحده را نقض کرده و هم اقتصاد داخلی و هم اقتصاد جهانی را با تبر مورد حمله قرار داده است. ترامپ با صدور فرمان‌های اجرایی، اختیاراتی بی‌سابقه برای یک رئیس‌جمهور به دست آورده است. اگرچه دادگاه‌ها بسیاری از سیاست‌های او را متوقف کرده‌اند، اما در لایحه بودجه‌ای که اکنون در سنا در حال بررسی است، در هزار صفحه مقررات، بندی پنهان شده که اجرای احکام قضایی علیه دولت را به‌مراتب دشوارتر می‌سازد. وکلای ترامپ در دیوان عالی موفق شده‌اند استدلال کنند که او تقریباً برای هر اقدامی که در دوران ریاست‌جمهوری انجام می‌دهد، مصونیت قضایی دارد.
به این ترتیب، ترامپ ساختارهای دموکراسی آمریکا را یکی پس از دیگری از بین برده است. شاید به نظر برسد مجموعه این اقدامات چیزی جز اعلام حکومت نظامی نیست، اما چنین نیست. ایالات متحده دست‌کم به‌طور رسمی هنوز یک دموکراسی مدنی است و رئیس‌جمهور همچنان باید به نهادهای دیگر مانند کنگره و دادگاه‌ها پاسخگو باشد.
با این حال، ترامپ همچنان در حال آزمودن حدود قدرت خود است، و اکنون این کار را با ارتش انجام می‌دهد. او یا قصد دارد بدون اعلام رسمی حکومت نظامی، آن را اعمال کند یا اینکه در حال آماده‌سازی مقدمات اعلام آن در آینده‌ای نزدیک است.
با اینکه به‌صورت رسمی فرمانده کل قوای مسلح است، رئیس‌جمهور بنا بر سنت و قانون نمی‌تواند ارتش را هرطور که بخواهد به‌کار گیرد. با این حال، ترامپ در دوره اول ریاست جمهوری اش تلاش کرد تا از ارتش به‌عنوان ابزاری برای قدرت ریاست‌جمهوری استفاده کند. او خواستار رژه نظامی در واشنگتن شد. او پیشنهاد داد تا ارتش علیه معترضان جنبش Black Lives Matter که در پی قتل جورج فلوید در سال ۲۰۲۰ به خیابان آمده بودند، به‌کار گرفته شود. ارتش این درخواست را رد کرد. وزرای دفاع او—جیم متیس و سپس مارک اسپر—با این پیشنهادها مخالفت کردند.
در دوره دوم ریاست‌جمهوری، ترامپ افراد وفادار به خود را جایگزین افسران حرفه‌ای ارتش کرده است. برای ریاست پنتاگون، پیت هگزث را منصوب کرده—ایده‌ئولوژیستی ناتوان و مجری سابق شبکه فاکس نیوز. اکنون به‌نظر می‌رسد که ارتش نیز حاضر به اجرای دستورات ترامپ شده است. در ۱۴ ژوئن، رئیس‌جمهور همان رژه‌ای را که سال‌ها در پی آن بود دریافت خواهد کرد—برای جشن دویست‌وپنجاهمین سال تأسیس ارتش و تولد هفتاد و نهم خود. کیم جونگ اون به او حسادت خواهد کرد.
مهم‌تر از آن، ترامپ با استناد به قانون شورش سال ۱۷۹۲، گارد ملی و تفنگداران دریایی ایالات متحده را به لس‌آنجلس فرستاده تا اعتراضات علیه اقدامات اداره مهاجرت و گمرک(1) (ICE) را سرکوب کند. این اقدام ترامپ از لحاظ فنی خلاف قانون اساسی است، چرا که رئیس‌جمهور حق ندارد ارتش را برای مشارکت در عملیات پلیسی اعزام کند.
اما قانونی بودن این اقدامات در برابر وسعت جاه‌طلبی ترامپ موضوعی فرعی است. به ظاهر، او می‌خواهد اخراج مهاجران را شدت دهد. او می‌داند که باید با رهبران سیاسی شهرها و ایالت‌هایی که تحت کنترل دموکرات‌ها هستند روبرو شود. همچنین باید با مقاومت عمومی علیه یورش‌های ICE به محل کار، کلیساها و مدارس مقابله کند. حتی باید با برخی متحدان خود در بخش خصوصی—در ساختمان‌سازی، کشاورزی و خدمات—که از نیروی کار خود محروم می‌شوند، درگیر شود.
اما در واقع، استفاده ترامپ از ارتش بسیار جاه‌طلبانه‌تر است. او از مسئله مهاجرت به‌عنوان بهانه‌ای برای گسترش کنترل خود بر نهادهای عمومی استفاده می‌کند و سرکوب غیرقانونی آزادی‌های بیان و تجمع را مشروع جلوه می‌دهد. او وعده داده که گارد ملی را به شهرهای سراسر آمریکا برای سرکوب اعتراض‌ها اعزام خواهد کرد، بدون اینکه تفاوتی میان اعتراضات خشونت‌آمیز و مسالمت‌آمیز قائل شود.
به‌عبارت دیگر، این نوعی حکومت نظامی آهسته و تدریجی است. نه یک اعلام رسمی بلکه یک حکومت نظامی در حال تحول.
تسلط فزاینده ترامپ بر ارتش به حوزه سیاست خارجی نیز کشیده شده است. با وجود وعده‌هایش برای درس گرفتن از جنگ عراق، اکنون در فکر پیوستن به جنگ اسرائیل علیه ایران است. او از ایران خواسته بدون قید و شرط تسلیم شود و در حال بررسی استفاده از بمب‌های سنگرشکن برای نابودی تأسیسات زیرزمینی هسته‌ای ایران است. ایران نیز تهدید کرده که به پایگاه‌های آمریکا در خاورمیانه حمله خواهد کرد.
مردم آمریکا بی‌سروصدا در برابر اقدامات خودکامانه ترامپ تسلیم نشده‌اند. رژه نظامی او هم‌زمان با برگزاری هزاران راهپیمایی با شعار «نه به پادشاهی» در سراسر کشور بود که میلیون‌ها نفر در آن شرکت کردند. این تجمع‌ها حزبی نیستند. بسیاری از مستقل‌ها و حتی برخی جمهوری‌خواهان نیز از تمایل ترامپ به حکومت نظامی منزجر شده‌اند. تهدیدهای ترامپ علیه ایران حتی اردوگاه(2) MAGA او را دچار شکاف کرده است.
دموکرات‌های کنگره به‌طور کلی مخالف ترامپ هستند، اما رأی کافی برای ایجاد تغییر ندارند. اگر لایحه بودجه ترامپ در سنا تصویب نشود—که با یک رأی در مجلس نمایندگان تصویب شد—به این دلیل خواهد بود که از دید محافظه‌کاران مالی جمهوری‌خواه، خدمات دولتی کافی را حذف نکرده است.
در کالیفرنیا، با این حال، فرماندار گاوین نیوسام به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین منتقدان رئیس‌جمهور ظاهر شده است. او به‌درستی اعزام گارد ملی از سوی ترامپ بدون موافقت او را نه‌تنها نقض آشکار قانون اساسی، بلکه لحظه‌ای توصیف کرده که در آن ترامپ در تلاش است قدرت مطلق را به‌دست گیرد. نیوسام در سخنرانی‌ای اخیر گفت: «قانون، جای خود را به حکومت فردی با قدرت غیررسمی و خودکامه داده است».
در کره جنوبی، زمانی که یون سوک‌یول در دسامبر ۲۰۲۴ حکومت نظامی را اعلام کرد، نمایندگان مجلس و مردم عادی بلافاصله واکنش نشان دادند. آن‌ها توانستند در عرض چند ساعت حکومت نظامی را لغو کنند و یون سپس استیضاح شد. دادگاه قانون اساسی استیضاح را تأیید کرد و انتخابات جدید برگزار شد. یکی از نمایندگانی که با شجاعت در برابر حکومت نظامی ایستاد، لی جائه میونگ بود که این ماه با اختلاف قابل‌توجهی رئیس‌جمهور شد.
ترامپ می‌داند که اعلام حکومت نظامی در آمریکا اعتراضاتی مشابه—گرچه شاید نه به‌همان اندازه مؤثر—را برخواهد انگیخت. او نیازی به اعلام رسمی نمی‌بیند، اگر بتواند آنچه می‌خواهد را در همین سیستم فعلی محقق کند. او تاکنون چندین بار وضعیت اضطراری اعلام کرده تا قدرت‌های فوق‌العاده‌ای به‌دست آورد.
در کره جنوبی، حکومت نظامی با اعتراض عمومی لغو شد. در ایالات متحده، ترامپ می‌خواهد معادله را معکوس کند و با استفاده از حکومت نظامی، اعتراضات عمومی را سرکوب کند. او انتظار دارد که اقدامات کنونی‌اش—برای اخراج یک میلیون نفر و کاهش خدمات دولتی—موجی از اعتراضات را به‌راه اندازد. اگر نتواند این اعتراضات را با ابزارهای «معمولی» سرکوب کند، حکومت نظامی را به‌عنوان برگ برنده خود استفاده خواهد کرد.
این ممکن است معضل غیرقابل‌حلی برای جنبش مقاومت در آمریکا به نظر برسد: از ترس اعلام حکومت نظامی اکنون اعتراض نکنید، یا اگر اعتراض کنید، احتمال اعمال حکومت نظامی را افزایش می‌دهید.
ترامپ قدرت به‌نمایش می‌گذارد. اما خودکامه‌ای که به قدرت خود مطمئن است، در روز تولدش رژه نظامی ترتیب نمی‌دهد. در عمق وجود، ترامپ می‌داند که اکثریت مردم آمریکا از او حمایت نمی‌کنند، دادگاه‌ها علیه او حکم می‌دهند، و نهادهای مهم جامعه مانند دانشگاه‌ها، رسانه‌ها و هالیوود او را تحقیر می‌کنند. در واقع، ترامپ مردی ضعیف است که حتی به باورهای معدود خود نیز شجاعت وفاداری ندارد. لقب جدید او «TACO» است(3)« ترامپ همیشه جا می‌زند».
بنابراین، اعتراض حتی اگر خطر اعلام حکومت نظامی را در پی داشته باشد تنها پاسخ در برابر اقدامات ترامپ است. باید ترامپ را وادار کرد که آنچه همه می‌دانند را به زبان آورد: اینکه او یک خودکامه است که می‌خواهد دموکراسی آمریکا را نابود کند.
لینک این یادداشت به انگلیسی
https://fpif.org/martial-law-in-the-united-states/
1- Immigration and Customs Enforcement
2-Make America Great Again
3- Trump Always Chickens Out
