ای گُل ِ خفته به خون،
دل ِ‌خونین ِ زمین
سرزمین ِ خّزّر و تنگه ی هُرمُز، تو بگو،
در غّم ات خاک به سر گر نکنم من ،
چه کُنّم؟!
زخمی ِ‌حادثه ی بعثت ِ یک پیغمبر،
پایمال ِ مغول و اسکندر
سّر به سّر خفته به خون در همه اعصار بگو
تا به کِی دست ِ زمان
زخم ِ آتش بزند
بر تن و پیکر تو؟!
و تو قُقنوسِ اساطیری دیرینه بر آیی هردّم
از دلِ خاکستر ؟
دلِ‌خونین زمین ،
دل ِ من هم خون است،
زخم بر پیکر تو
زخم بر جان ِ‌من است
و به جُز گریه سلاحی نتوانم که گرفت!
در غم ات می گِریّم
و بدور از تو در این کُنج ِ‌زمین ، می میرم!
با خودم میگویم:
که تو قُقنوس ِ اساطیری و از آتش این فتنه ،
برون خواهی شد!
اُوج ارزانی فردای تو باد
ای گُل ِ‌خفته به خون،دل ِ خونین ِ‌زمین.
----------------------------------------
یکشنبه ۲۲ ژوئن ۲۰۲۵. اِرواین-کالیفرنیا
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
