در جریان حمله هوایی اسرائیل به یک مجتمع ساختمانی در تهران، پرنیا عباسی و خانواده‌اش جان خود را از دست دادند.
او قربانی نخستین موج حملات هوایی اسرائیل به اهدافی در ایران شد: پرنیا عباسی، شاعر جوان، تنها چند روز پیش از تولد ۲۴ سالگی‌اش، روز جمعه در خانه‌اش در مرکز تهران که در آن سکونت داشت، جان باخت. مرگ عباسی از سوی نشریه‌ای ادبی که یکی از اشعار او را منتشر کرده بود، تأیید شده است. بنا بر این گزارش، برادر کوچک‌ترش و والدین آن دو نیز در این حمله هوایی کشته شده‌اند.
خبرگزاری فارس تصویری از یک تشک صورتی‌رنگ منتشر کرد که بر روی آن تکه‌هایی از آوار دیده می‌شود. در تصویر، دسته‌ای موهای قهوه‌ای تیره و لکه‌ای خون نیز به چشم می‌خورند. رسانه‌های ایرانی از قول دوستی به نام مریم نقل کردند که پرنیا عباسی را در این تصویر شناسایی کرده است. او گفته با چشمان خود دیده که پیکر پرنیا از زیر آوارهای مجتمع «ارکیده» در خیابان ستارخان بیرون کشیده شده است. این تصویر از تشک خون‌آلود، بارها در شبکه‌های اجتماعی دست به دست شده است.
مجله ادبی وزن دنیا مرگ پرنیا عباسی را در شبکه‌های اجتماعی خود تأیید کرده است. این نشریه یکی از اشعار این شاعر جوان را در شماره ویژه‌ای درباره نسل زد منتشر کرده بود. در آن شعر، او شعر را «منبعی برای تسلی» نامیده و گفته بود: «به همه‌ی اتفاقاتی که در زندگی‌ام می‌افتد، به چشم چیزی نگاه می‌کنم که شاید بتوانم آن را بنویسم.»
مرکز قلم آلمان (PEN-Zentrum Deutschland) در بیانیه‌ای به مناسبت درگذشت پرنیا عباسی، بخشی از شعر او با عنوان ستاره خاموش را نقل کرده است:
«تو و من به پایانی خواهیم رسید
جایی
زیباترین شعر جهان
خاموش می‌شود.»
بخش آلمانی سازمانی که نویسندگان و شاعران سراسر جهان را نمایندگی می‌کند و در دارمشتات مستقر است، روز سه‌شنبه پرنیا عباسی را «صدای نوظهور نسل جوان شاعران ایرانی» توصیف کرد. علاوه بر فعالیت‌های ادبی، عباسی تدریس زبان انگلیسی می‌کرد و در یک بانک ایرانی مشغول به کار بود. او دارای مدرک ترجمه زبان انگلیسی بود و در یک برنامه کارشناسی ارشد مدیریت پذیرفته شده بود که به‌خاطر ادامه کار، آن را موقتا متوقف کرده بود.
بر اساس گزارش‌هایی که از جمله در روزنامه‌های «واشنگتن پست» و «نوئه تسوریخه سایتونگ» و با استناد به رسانه‌های ایرانی منتشر شده است، هدف حمله ممکن است ساختمان مسکونی ده‌طبقه عبدالحمید مینوشهر، استاد و رئیس دانشکده مهندسی هسته‌ای دانشگاه شهید بهشتی، بوده باشد. او در زمینه‌های فیزیک راکتور و شبیه‌سازی‌های هسته‌ای تخصص داشت. مرگ او از سوی هر دو طرف ایران و اسرائیل تأیید شده است. در پاسخ به درخواست «واشنگتن پست»، ارتش اسرائیل درباره پرنیا عباسی اظهار نظر نکرد.
مجله ادبی «وزن دنیا» گزارش داد که پرنیا عباسی در کارگاهی شعرخوانی به‌سرپرستی روژا چمنکار، شاعر بین‌المللی شناخته‌شده، شرکت کرده بود. مرکز قلم آلمان (PEN-Zentrum Deutschland) نوشت: «مرگ او فراتر از دایره‌های ادبی باعث تأثر و اندوه شد.» این تأثر در بسیاری از پست‌های شبکه‌های اجتماعی منعکس شده است که در آن‌ها تصاویر این زن جوان با موهای باز و بدون روسری منتشر شده‌اند.
نجیم والی، نویسنده اهل برلین و نماینده برنامه «نویسندگان در زندان» در PEN آلمان، با مرگ پرنیا عباسی چنین ابراز تأسف کرد: «و اینگونه جنگ زندگی یک شاعر جوان را که تازه صدای ادبی خود را یافته بود به پایان می‌رساند. چقدر همه چیز غم‌انگیز است.»
نشریه وزن دنیا در کانال تلگرام خود نوشته است:
با صدهزار افسوس و درد مطلع شدیم «پرنیا عباسی» شاعر جوانی که پیشتر آثاری از او در مجله‌ی وزن‌دنیا منتشر شده بود و در میزگردی که مجله در شماره‌ی ۲۴ خود در دی‌ماه ۱۴۰۱ برگزار کرده بود (با عنوان تحلیل جهان شعری شاعران متولد دهه‌ی هشتاد) شرکت داشت در حملات دیشب اسراییل به محله ستارخان تهران، همراه با خانواده‌اش که همه غیرنظامی بودند کشته شده و ناباورانه از میان ما پرکشیده... ضمن ابراز خشم و اندوه‌مان از فنا شدن جان‌های عزیزی چون پرنیا که سراسر شعر و شور زندگی بود، همدرد دوستانش، معلم شعرش روجا چمنکار و جامعه‌ی شعری ایران در فقدان این استعداد از دست شده هستیم.
▪️
برشی از نظرات پرنیا عباسی متولد ۱۳۸۰
در میزگرد شاعران دهه‌ی هشتاد وزن‌دنیا:
"به همه‌ی اتفاقات زندگی‌ام جوری نگاه می‌کنم که بتوانم آن را بنویسم"
پرنیا عباسی: همیشه وقتی چیزی می‌نویسم، به مادرم نشان می‌دهم، به دوستانم نشان می‌دهم. نظر اطرافیانم را خیلی می‌پرسم. اینکه ببینم وقتی دارند شعر من را می‌خوانند حالت قیافه‌شان چطور است و واکنششان چیست خیلی برایم جذاب است. می‌توانم بگویم درصد عظیمی از زندگی‌ام را این قضیه پر کرده و برایم همیشه اینطور است که به همه‌ی اتفاقات زندگی‌ام جوری نگاه می‌کنم که بتوانم آن را بنویسم و آن حسی که آن لحظه داشته‌ام با شعر بیان کنم. از این جهت برایم منبع آرامش است که هر شب حتی شده در حد کم بنویسم. خیلی‌هایشان را نه جایی میفرستم نه انتشار می‌دهم، ولی خودم وقتی می‌خوانمشان انگار آن حس‌ها در من دوباره زنده می‌شوند و از این جهت برایم خیلی ارزشمند است. آن موقعی که در کارگاه شرکت کردم، هم درگیر کار بودم و هم درگیر دانشگاه، ولی واقعاً اولویت کارگاه برایم خیلی بیشتر از دانشگاه و چیزهای دیگر بود. همیشه قبلش هیجان داشتم که خودم را آماده کنم و چیزی بگویم یا وقتی می‌رفتم دنبال اینکه با شاعرها آشنا شوم خیلی بیشتر از چیزهای دیگر زندگی‌ام برایم مهم بود و هنوز همینطور است...
پی‌نوشت: پرهام و پرنیا عباسی در حمله موشکی شب گذشته به ایران به همراه پدر و مادر خود در محله‌ی ستارخان تهران کشته شدند، هدف حمله اسراییل گویا دکتر مینوچهر استاد دانشگاه بهشتی بوده است.
