روز چهارشنبه ۲۱ خرداد رسانه های ایران از اعدام عباس کورکور خبر دادند. عباس کورکور زندانی سیاسی معروف به مجاهد کورکور در جریان اعتراضات سال ۱۴۰۱ بازداشت شد و قوه قضائیه ایران او را متهم پرونده کشته شدن کیان پیرفلک معرفی کرد. در حالی که خانواده کیان پیرفلک بارها این اتهام را رد کردند و گفته‌اند که کیان با شلیک مسقیم نیروهای امنیتی جان باخت. پس از آن رژیم اتهامات تازه ای چون محاربه و بغی علیه او مطرح کرد و دادگاه انقلاب اهواز در فروردین ماه سال ۱۴۰۲ برای وی به اتهام «محاربه و افساد فی‌العرض» حکم اعدام صادر کرد. دیوان عالی کشور نیز در دی ماه همان سال این حکم را تایید کرد. اتهامانی که نهاد های امنیتی با هدف ایجاد رعب وحشت وارد میکنند، در حالی که هیچ مدرک مستندی جز اعتراف اجباری زیر شکنجه های وحشتناک وجود ندارد. و این در حالی بود که کور کور از داشتن وکیل مستقل محروم بود و تنها یکبار اجازه ملاقات با خانواده اش را یافت و به شدت شکنجه شده بود.
اعدام مجاهد کور کور در روز تولد کیان پیر فلک نمایشی وحشیانه و خشن از انتقام و ارعاب و نمادی از سرکوب ساختاری و چند لایه در جمهوری اسلامی است. رژیمی که طناب دار و شکنجه و زندان را تنها سیاست راهبردی خویش برای حفظ حاکمیت می بیند. حاکمیتی که در اوج سرکوب، شاهد جنبشهای پر دامنه کارگران، پرستاران، بازنشستگان، رانندگان کامیون و سایر زحمتکشان است.
ظاهرا رژیم بحران زده خود را بر لبه پرتگاه می بیند. ترس حکومت از نارضایتی عظیم و پتانسیل بزرگ اعتصابات گسترده تر کارگری و برآمدهای قدرتمند توده ای است. حاکمان اسلامی نشان داده اند که چگونه در بزنگاهای اظطراری جام زهر را سر میکشند و با دشمنان قسم خورده خود از موضعی فرو دست پای میز مذاکره می نشینند ، اما در مواجهه با جنبشهای مردمی نه تنها انعطافی ندارند، بلکه در تلاش برای خاموش کردن فریادهای حق طلبانه کارگران و زحمتکشان به سرکوب گسترده و اعدامهای پشت سرهم اعم از زندانیان سیاسی و مردم محرومی که بجرائم عادی محکوم شدند، روی می آورند . اعدامهای اخیر بار دیگر نشان می‌دهد که برای حاکمان اسلامی دشمن اصلی در خانه است.
در چنین شرایطی نباید خانواده های زندانیان سیاسی و محکومین به اعدام را تنها گذاشت، نه فقط از نظر اخلاقی بلکه بعنوان یک وظیفه انسانی و در دفاع از حق حیات و زندگی. با تجمع در مقابل زندانها و در کنار خانواده های زندانیان علیه این بربریت و جنایت و قتل و کشتار بایستیم و با صدایی رسا فریاد ضد اعدام سر دهیم. باید مبارزه علیه اعدام را در همه عرصه ها گسترش داد . از کارزار سه شنبه های نه به اعدام که در زیر تیغ رژیم و علیرغم همه فشارها هر هفته شمار بیشتری از زندانها به آن می پیوندد، حمایتهای عملی بیشتری را سازمان داد. تنها بربستر مبارزه وسیع و همه جانبه علیه اعدام است که شرایط برای در هم شکستن درهای زندان و آزادی زندانیان سیاسی آماده میشود.
نه به اعدام ، نه به شکنجه
زندانی سیاسی آزاد باید گردد
سرنگون باد رژیم اسلامی سرمایه داری
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
۲۱ خرداد۱۴۰۴-۱۱ ژوین ۲۰۲۵
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
