این طنز تلخ تاریخ و سیاست است

درحالی‌که دربسیاری جوامع آزاد تظاهرات صدها هزارنفری به حمایت ازغزه و پایان کشتار و قحطی برگزارمی شود، ایران تحت حاکمیت مدعیان حمایت از فلسطین کم‌ترین نشانی از تظاهرات نیست. علت روشن است درجوامع دمکراتیک این مردم هستند که سازمانده و مشارکت‌کننده در تجمعات می‌باشند، علیرغم مخالفت برخی دولت‌هایشان، اما درایران کسانی حاکم‌اندکه از یک سو خود آتش‌بیار این خانمانسوزی بوده‌اند، و از سوی دیگرسرکوبگر هرحرکت اعتراضی مردم که خارج از دایره تسلط خودشان باشد.

حکومتی که مدعی آزادی مردم فلسطین است و هم‌زمان سرکوبگر هر ندای آزادیخواهانه مردم خود.

با این احوال، بی‌تفاوتی نسبت به کشتار مردم در محاصره غزه نه تنها هیچ توجیه اخلاقی و انسانی ندارد، بلکه باعث می‌شود تا از قبح پلیدی جنگ و کشتار کاسته گردد و جامعه در مقابل جنگ و خشونت بی‌تفاوتی پیشه نماید.

امروز دیدم گروه کوچکی به ظاهر مستقل تجمعی برگزار کرده‌اند و بیش از آن‌که مثمر ثمری باشد، نمایش رواداری حکومت است با چنین تجمعاتی.

جا دارد برخی شخصیت‌های مدافع صلح و حقوق بشر طی فراخوانی، با شعار ضرورت فوری آتش بس، آزادی گروگان‌های اسرائیلی، رفع موانع رسیدن کمک‌های انسانی به غزه، خروج ارتش اسرائیل از مناطق اشغالی و حمایت از قطعنانه‌های سازمان ملل، به‌ویژه به رسمیت شناختن دولت فلسطینی درکنار دولت اسرائیل از مردم بخواهند دست به تظاهرات بزنند و نشان دهند مردم ایران منتقد و مخالف کلیت طرف‌های فعلی جنگ در خاورمیانه هستند. از دولت‌های اسرائیل و جمهوری اسلامی گرفته تا حماس و حزب الله و حوثی‌های یمن .

آن‌چه ما می خواهیم امنیت و صلح در این منطقه است و دول حامی اسرائیل باید بدانند که دفاع بی‌قید و شرطی که تاکنون از دولت اسرائیل داشته اند، آن‌ها را هم شریک این جرم ساخته است و باید در کل روابط خود با اسرائیل تجدیدنظر نمایند و تنها برمبنای مصوبات سازمان ملل و قوانین بین المللی به وظایف خود در قبال حل این بحران یک قرنی عمل نمایند.