آری، مخاطب من، جعفر پناهی هنرمند متعهد میهنمان بعد از دودهه ممنون الخروج بودن دست آخر اجازه یافت از مرز بگذرد و در جایگاه واقعی اش قرار گیرد. همان طور که می بینیم امسال جشنواره کن در حال و هوای دیگری به‌سر می برد. چیزی که تا به‌حال سابقه نداشت. حضور سپیده فارسی با مستند «روحت را به‌دست بگیر و قدم بزن» هم‌چنین حضور جعفر پناهی با فیلم «یک اتفاق ساده» و پیشتر نمایش فیلم سینمایی محمد رسول اف «دانه انجیر معابد »، یادآور سال‌های اوج سینمای موج نو در خلال ۱۹۵۸ و ۱۹۶۰درفرانسه است. کارگردان‌های متعهد و پیشرو سینمای موج نو همچون ژان- لوک گدار، لویی مال، آلن رنه، فرانسوا تروفو و کارگردانان خلاق دیگر تاثیر به‌سزایی در سینمای فرانسه باقی گذاشتند. پیش از آنان سینمای بعد از جنگ- جهانی دوم - پیشگامان سینمای نئورالیسم همچون دسیکا، «دزد دوچرخه »، فلینی «جاده»، روسلینی «رم شهر بی‌دفاع»، ویسکونتی «زمین می لرزد» و« رکو و برادران » تاثیر عمیق و به‌سزائی در سینمای جهان گذاشته بود.
باری حضور چهره‌های مطرح در سینمای موج نو فرانسه سدی در برابر ابتذال سینمایی بود. به‌یاد بیاوریم زمانی که جنبش ۶۸در فرانسه در گرفت، جنبشی که هم دانشجویان هم کارگران هم سینما گران موج نو در آن نقش قابل توجهی ایفا نمودند، نه تنها در اروپا و آمریکا، بلکه طولی نکشید که از مرزها گذشت و به سرزمین های دوردست رسید. جنبش ۶۸ یاد آور خیزش انقلابی جوانان بویژه زنان جوان ماست که با قتل دولتی «مهسا امینی » آغاز گردید و در اثر فداکاری آن‌ها حقانیت مبارزه زنان را در نگاه مردمان جهان تثبیت کرد. باری محمد رسول اف ها و جعفر پناهی ها از بطن جنبش مترقیانه جوانان میهنمان در آمدند و خوش درخشیدند. مخاطب همانطور آگاه است هم محمد رسول اف هم جعفر پناهی در اعتراض به خفقان حاکم بر میهنمان به بند کشیده شدند، در دادگاه‌های فرمایشی به اتهام اقدام علیه امنیت ملی به حبس محکوم شدند و در کنار حقوق دانان و فعالان حقوق بشر و بویژه ،زنان ما، نماد عنصر مقاومت در زندان تا به آخر به‌عنوان هنرمندان سر موضع ایستادگی کردند.
حضور جعفری پناهی فیلمساز خلاق همراه دختر و همسر گرامی شأن در جشنواره کن نویدبخش ثمره مبارزات پیگیری است که هنرمندان متعهد ما به‌سادگی آن‌را بدست نیاورده‌اند. در واقع می‌توان گفت که راهی را به که طی سال‌های تبعید کارگردانان توانایی همچون رضا علامه زاده ها بدون وقفه بی هیچ چشمداشتی پیموده اند، مرجان ساتراپی‌ها و سپیده فارسی‌ها و محمد رسول اف‌ها و جعفر پناهی‌ها ادامه می‌دهند .سخن پایانی؛ باید اضافه کنم که حضور جعفر پناهی در جشنواره کن نویدبخش این است که روزی هنرمندان میهنمان( روی سخنم با دست اندر کاران سینمای زیرزمینی است) مجال این را پیدا کنند که آزادانه و بدون محدودیت و با وقوف کامل و صراحت کلام در برابر روشنا بایستند، دوربین را آزادانه به‌دست بگیرند و با زبان تصویر با مردمان گیتی سخن بگویند.
پاریس ، بیستم ماه مه سال ۲۰۲۵. محسن حسام
