نسیم خاکسار، داستان‌نویس، نمایشنامه‌نویس، شاعر و پژوهشگر نام‌آشنای ایرانی سال ۱۳۲۲ در آبادان چشم به جهان گشود. او از نویسندگان و نمایش‌نامه‌نویسان ایرانی‌ست که سالیان درازی‌ست در تبعید به سر می‌برد. در این سال‌ها از او ۲۶ جلد کتاب چاپ شده است که از آن میان چندین اثر هم به زبان‌های انگلیسی، هلندی، آلمانی و فرانسوی ترجمه شده‌اند. خاکسار نخستین‌بار در ۲۲ سالگی در سال ۱۳۴۶ به زندان افتاد. بار دوم، در سال ۱۳۵۲ زندانی شد و در آستانه‌ی انقلاب، زمانی که مردم درِ زندان‌ها را گشودند به همراه زندانیان سیاسی آزاد شد. بار سوم حکومت اسلامی او را روانه‌ی زندان کرد و سرانجام در تابستان ۱۳۶۲ به‌ناچار از ایران خارج شد.
۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۴ در شهر اوترخت هلند به همت نشر دنا و جمعی از دوستداران او نکوداشتی برای این نویسنده نام‌آشنا با حضور بیش از ۱۸۰ نفر برگزار گردید. پیشتر در زمانه درباره این نکوداشت گزارشی منتشر کردیم. در حاشیه این برنامه با نسیم خاکسار گفت‌وگوی کوتاهی داشتیم. از او درباره حس‌وحالش از شب نکوداشت پرسیدیم. نظر او را درباره سانسور جویا شدیم و نظر او را درباره این ادعا که «سانسور در نزد هنرمندان خلاقیت به همراه می‌آورد» جویا شدیم. خاکسار معتقد است که سانسور، تولد یک اثر ادبی را ناتمام می‌گذارد.
