حزب کارگران کردستان ترکیه (پ ک ک) در دوازدهین کنگره ی خود که در کوهستان قندیل در شرایط امنیتی و جنگی بسیار خطرناکی برگذار گردید، پس از سه روز بحث و گفتگو رای به انحلال خود داد.
این خبر به سرعت تبدیل به تیتر اصلی یا یکی از تیترهای مهم تقریبا اکثریت رسانه های جهان گردید و بسیاری از افراد و جریانات داخل و خارج از ترکیه را بهت زده نمود.
پس از بهت و حیرت اولیه، بلافاصله بازار تحلیل و اظهار نطر در باره ی دلایل و علت های چنین رویدادی گرم شد و هر تحلیلگر و علاقمندی بر اساس اطلاعات و دیدگاه های خود فهم و برداشت خود از این رویداد را بیان نمودند.
در این میان رسانه های جمعی کشورهای اروپایی و آمریکا عمدتا انحلال پ ک ک را با عنوان شکست این جریان و پیروزی دولت ترکیه ارزیابی کرده و القا نموده اند که البته انتظاری حز این هم نمی توان داشت.
در سال ۱۹۷۴ جمعی از دانشجویان و مبارزین چپگرای کرد ترکیه به رهبری عبدالله اوجالان، که او را 'آپو' خطاب می کردند، یک محفل سیاسی مخفی را تشکیل دادند که چند سال پس از آن به تشکیل حزب کارگران کردستان (ترکیه) یعنی پ ک ک منجر گردید.
پ ک ک در سال ۱۹۸۷ اولین کنگره ی خود را تشکیل داد و رسما اعلام موجودیت نمود.
این سازمان که همه ی اعضای بنیانگذار آن خود را 'آپوچی' یعنی پیروان عبدالله اوجالان می نامیدند هدف خود را مبارزه در راه استقلال کردستان و تشکیل حکومت سوسیالیستی کردسنان اعلام کردند.
پ ک ک در شرایطی موجودیت خود را اعلام نمود که بیش از پنجاه سال بود نه تنها زبان و فرهنگ کردی در ترکیه ممنوع اعلام شده بود بلکه اساسا وجود وجود جمعیتی با عنوان کرد در آن کشور انکار می شد و آنها را ' ترک کوهی' می نامیدند.
امروز، درست ۴۷ سال بعداز آن ناریخ، چندین شبکه ی رادیو تلویزیونی حکومتی و غیر حکومتی، ده ها روزنامه و مجله ی کردی، ده ها گروه هنری و چندین ناشر و صدها کلاس خصوصی آموزش زبان کردی در در ترکیه فعالیت می کنند و دگر هیچ رسانه،مقام حکومتی یا فرد و گروه دیگری نه تنها جرئت ندارد کرده را 'ترک کوهی' بنامد، بلکه به موعی موجودیت و هویت زبانی و فرهنگی آنها را به رسمیت شناخته اند.
واقعیت این است که جامعه ی ترکیه و به ویژه کردهای آن کشور همه ی این تحولات را مرهون مبارزات پ ک ک و 'رهبر آپو' می دانند و قدردان انها هستند.
بنابر این اغراق نیست اگر بگوییم، پ ک ک زبان و فرهنگ و هویتی را که زیر ضربات همه جانبه ی 'پان ترک های' حاکم بر ترکیه بود و بیم محو و نابودی آن می رفت، با مبارزات خود نجات داده و به رشد و شکوفایی آن یاری رسانده است.
راز محبوبیت، کاریزما و احترام کم مانند عبدالله اوجالان در پ ک ک و جامعه ی کرد ترکیه دقیقا در همین نکته ی درخشان نهفته است.
بنابر این بی جهت نیست که هرچه اوجالان بگوید، برای پ ک ک و کردهای ترکیه حجت است.
اوجالان ۲۶ سال است که در زندان انفرادی (در جزیره امرالی) بسر می برد.
در این مدت چندین کتاب نوشته، به دیدگاه ها و نظریات جدیدی رسبده و با توجه به واقعیات عینی جامعه ی ترکیه و اوًضاع جهانی خواهان خاتمه مبارزه مسلحانه ازطرف پ ک ک شده است.
او اکنون
به این باور رسیده است که مرحله ی مبارزه ی مسلحانه به نتایج درخشانی دست یافته، پ ک ک رسالت تاریخی خود را انجام داده و از این پس ادامه ی مبارزه بایستی متکی به تاکتیک های نوینی باشد که با اسلحه و سنگر گرفتن در کوهستان 'قندیل' میسر نیست.
بنابر این طی بیانیه ای از پ ک ک خواسته بود که دست از مبارزه ی مسلحانه بردارد و خود را نیز منحل کند.
پس از آن بود که پ ک ک به سرعت کنگره ۱۲ خود را با حضور بیش از ۲۳۰ نفر از نمایندگان بخش های مختلف تشکیلات و شرکت همه ی اعضای رهبری، درخوست اوجالان را پذیرفت و رسما انحلال 'حزب کارگران کردستان' را اعلام نمود.
اما همانگونه که بیانیه ی پایانی کنگره بر آن تاکید نموده است انحلال پ ک ک به معنی تسلیم، خلع سلاح و تحویل اسلحه ها به دولت ترکیه نیست.
بلکه در این مرحله فقط انحلال پ ک ک و توقف مبارزه ی مسلحانه به عنوان حسن نیت و آمادگی برای شروع پرویه ی آشتی و شروع فعالیت سیاسی- مدنی در راه تحقق همه ی خواسته ها و حقوق ملت کرد ترکیه تصویب و اعلام می گردد.
در بیانیه ی پایانی کنگره علاوه بر اینها، شروطی نیز مطرح شده اند که در صورت تحقق آنها خلع سلاح و پایان بخشیدن کامل به مبارزه مسلحانه امکان پذیر هستند.
از جمله اینکه بایستی عبدالله اوجالان از زندان آزاد شود و رهبری پروسه ی آشتی را برعهده داشته باشد، موجودیت ملت کرد در ترکیه و حقوق برابر انها با تصویب پارلمان ترکیه در قانون اساسی ترکیه جای گیرد، عفو عمومی اعلام شود تا افراد پ ک ک بتوانند بدون ترس و تهدید به بازداشت و زندانی شدن به ترکیه برگردند، تمام زندانیان پ ک ک ای آزاد شوند و...
بنابر این برخلاف تبلیغات برخی رسانه ها انحلال پ ک ک نه تنها شکست کردها و پیروزی دولت ترکیه نیست ، بلکه در صورت تحقق خواسته ها و شروط کنگره ۱۲ بایستی آن را یک پیروزی درخشان و تاریخی برای مردم کرد و پ ک ک به شمار اورد.
حاضرین در کنگره ی انحلال پ ک ک همچنین سوگند یاد کردند که به آرمانهای خود همچنان پایبند باشند و تحت هر شرایطی به مبارزه در راه رسیدن به یک جامعه ی سوسیالیستی دمکراتیک در ترکیه ادامه دهند.
به هر جهت آنچه واضح است خودانحلالی پ ک ک نه به دلیل ضعف و ناتوانی این حزب و قدرتمندی دولت ترکیه، بلکه تصمیمی آگاهانه و واقعگرایانه برای شروع مرحله ای نوین در مبارزه بوده است که در شرایط کنونی موثرتر ارزیابی سده است.
نکته ی دیگری که قابل توجه است و بدون تردید گذر از این مرحله و ورود به نرحله ی نوین مبارزه را هم برای پ ک ک و هم دولت ترکیه دشوار خواهد نمود این است که در حال حاضر هزاران 'گریلا'ی مسلح از کردهای ایران، سوریه، عراق وحتی اروپا در صفوف پ ک ک حضور دارند که معلوم نبست در صورت خلع سلاح کامل، اعلام عفوعمومی و بازگشت گریلاهای اهل ترکیه به آن کشور، سرنوشت آنان چه خواهد بود؟
علاوه بر این ها، پ ک ک طی سالهای گذشته احزاب و سازمانهای برای بقیه ی بخش های کردستان( ایران، عراق و سوریه) تشکیل داده بود که هرکدام از آنها در کشورهای خود نفوذ و اعتبار کسب کرده اند و دارای نیروی مسلح هستند. مانند ' پژاک' در کردستان ایران و 'پ ی د' در کردستان سوریه.
همچنین پ ک ک، در داخل یا در جوارخود تشکلات گوناگونی داشت که از بدو تشکیل دارای جایگاه، رهبری و وظایف و امکانات خاص خود بوده اند، از جمله 'هه ره که' و غیره... که انحلال پ ک ک به خودی خود نمی تواند موجب انحلال آنها نیز بشود.
این تشکلات با همین نام ها یا تحت عناوینی دیگر توان آن را دارند که به راحتی همه یا بخش عموه ای از نیروی مسلح و کادرهای تشکیلاتی پ ک ک را جذب کرده و به فعالیت مسلحانه ادامه برعلیه دولت ترکیه ادامه دهند یا به پژاک در کردستان پایران یا نیروهای دمکراتیک سوریه ملحق شوند.
بنابر این انحلال پ ک ک در بهترین حالت و چنانچه حتی تمام مراحل پروسه ی آشتی در ترکیه خوب پیش برود، می تواند چالش های گوناگون و یا فرصت های ثمربخشی را در مناطق کردنشین بقیه ی کشورها پدید اورد.
فراموش نباید کرد که پ ک ک در طول فعالیت پربار خود ده ها هزار گریلا، هزاران کادر سیاسی حرفه ای و هزاران کادر فنی ورزیده در حوزه ی رسانه ها و اطلاع رسانی پرورش داده است که بسیار بعید است با انحلال پ ک ک به خانه های خود برگردند و به زندگی معمولی مشغول شوند.
بنابر این گرچه پ ک ک منحل شد اما مبارزه همچنان ادامه دارد و ادامه خواهد یافت و این کاروان تا رسیدن به مقصد نهایی خود که رفع ستم ملی و دستیابی به حقوق برابر کردها در هر چهار کشورترکیه، ایران، سوربه و عراق است به راه خود ادامه خواهد داد.
بایزافروزی ۱۶ ماه مه ۲۰۲۵
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
