در ادامه نسل کشی از طریق بمباران جنگنده‌های اسرائیلی در غزه ،یکبار دیگر در اغلب شهرهای اروپا اینجا آنجا در اعتراض به کشتار بی‌رحمانه مردم فلسطین بویژه کودکان انجام می گیرد.اغلب این تظاهرات محدود است و از طریق پلیس کنترل می شود.علارقم هماهنگی برخی از کشورهای عربی در ارتباط با ایجاد یک صلح پایدار ؛صلحی که حداقل حقوق فلسطینیان را شامل شود و در این رهگذر پارلمان اروپا و بویژه دولت فرانسه دست به اقدامات هر چند محدود جهت ایجاد صلح پایدار زده اند.اما دولت اسرائیل بی محابا نه تنها مناطق فلسطینی غزه را بمباران می کند،بلکه در صدد اشغال غزه است ،؛غزه که به ویرانه ای تبدیل شده و از آن تلی از خاکستر به جا مانده است.
دولت فرانسه با تاخیر زیادی دست آخر بر آن شده است که دولت فلسطین را به رسمیت بشناسد.از این رو سخت با اعتراض مقامات اسرائیلی رو به رو شده است.دولت اسرائیل هیچگونه حقوقی برای فلسطینی ها قائل نیست.درست همانگونه که آلمان نازی برایی اسرای یهود قائل نبود و موج موج مردم یهود را از سراسر قاره اروپا «جمع آوری » و سوار قطار ها می‌کرد و به اردوگاه های مرگ می فرستاد.اما در حال و اکنون مقامات اسرائیلی این جنایات جنگی را- بخوان جنایت علیه بشریت -در مقابل چشمان میلیون ها انسان در گره زمین انجام می دهد و همانگونه که مشاهده می کنیم آب از آب تکان نمی خورد.علارغم اعتراضات بی‌وقفه سازمان ملل ،مقامات اسرائیل کوچکترین انعطافی به این دست اعتراضات نمی پردازد. آن چیزی که در اعتراضات اخیر جلب توجه می کند ،از یک سو حضور جوانان اروپایی است ،از سوی دیگر حضور زنان سالمند عرب است که پیشاپیش آنان هر کدام یک پرچم کوچک فلسطین را بدست گرفته و در صفوف اول تظاهر کنندگان به اعتراض به ادامه نسل کشی می پردازند.گاهی اوقات زنانی سالمند دیده می شوند که نشسته بر چرخ های مخصوص توسط نوه های جوان پیشاپیش صفوف تظاهر کنندگان در حرکت هستند.و بی‌وقفه از ستمی که بر مردمان فلسطین می رود ،در حال اعتراض هستند.بی آنکه حتی یک خبرنگار با گروه هرچند محدود با آنان مصاحبه کرده و از نظرات آنها جویا شود ؛کاری که در اغلب -اجتماعات - کار هر روزه خبرنگاران است.حضور زنان سالمند در تظاهراتی از این دست بیان آشکار این نکته است که دول اروپایی تا کی بر آن هستند در مقابل نسل کشی فلسطینی ها مماشات کنند . حضور زنان سالمند که حقیقتا برخی از آنها -فلج -هستند و قادر نیستند بروی دو پا بایستند ،وجدان های آگاه بشریت را به قضاوت می خوانند ؛براستی تا کی کشتارهای گروهی ادامه می یابد.اینکه چرا دولت هایشان چشمان خود را نسبت به جنایات جنگی بسته اند.بطور مثال پرسیدنی است بعد از قتل «فاطمه حسونه» عکاس خبری و هنرمند متعهد و نه تن از اعضای خانواده اش خبرنگاران جهان به جز تعدادی معدود چه واکنشی در اعتراض به این جنایت از خود نشان داده اند.
حاکمان کشور های عربی برغم نسل کشی فلسطینی ها همچنان به رابطه سیاسی و اقتصادی با دولت اسرائیل ادامه می دهند.دریغ حتی یک کشور عربی در رابطه با جنایات انجام گرفته اقدام به بستن سفارت خود در اسرائیل انجام نداده است.اتحادیه اروپا از یک سو به دولت اسرائیل برای استقرار صلح فشار می آورد ،از سوی دیگر تا همین اواخر با فروش تسلیحات جنگی به دولت اسرائیل ادامه می داده است بویژه آلمان که گوی سبقت را از دیگر کشورهای اروپایی برده است و علارغم اعتراضات دایمی آلمانی‌ها به فروش تجهیزات و تسلیحات نظامی به دولت اسرائیل ادامه می‌دهد.بایدن رییس جمهور سابق آمریکا نماینده حزب دموکرات ایالات متحده آمریکا پیش از -۱۸- هیجده میلیارد دلار به اسرائیل کمک کرده است .همه این موارد جلوی چشمان ناباور میلیون ها انسان را سراسر جهان انجام گرفته است.
براستی چه کسانی جوابگوی این تراژدی عظیم انسانی در عصر حاضر هستند.اری زنان سالمند عرب برغم ناتوانی جسمانی هر روز به کف خیابان می آیند تا به جنایات جنگی و نسل کشی فلسطینی ها توسط دولت اسرائیل اعتراض کنند.باشد زنان و مردان دیگر در سراسر عرصه گیتی به آنها بپیوندد و از حقوق مردمان فلسطین دفاع کرده و دست اشغالگر آن اسرائیلی را از اراضی فلسطینی ها کوتاه کرده و صلح ،یک صلح پایدار را به دولت اسرائیل تحمیل کنند.
پاریس ،دوازدهم ماه مه ۲۰۲۵. محسن حسام
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
