۵۰ سال پیش، جنگ ویتنام با شکستی خفت‌بار برای ارتش ایالات متحده به پایان رسید. به مناسبت سالگرد این رویداد، صدها هزار نفر در سایگون سابق جشن می‌گیرند.
هوشی‌مین – خبرگزاری dpa:
ویتنام پنجاهمین سالگرد پایان جنگ ویتنام را با شکوهی بی‌سابقه گرامی داشت. در قلب شهر هوشی‌مین – که زمانی سایگون نام داشت – رژه‌ای عظیم نظامی و نمایش‌هایی هوایی برگزار شد، و صدها هزار تن از مردم، شب‌هنگام در خیابان‌ها گرد آمدند تا در این رویداد تاریخی شرکت جویند. مقابل کاخ وحدت، که امروز به‌عنوان یکی از نمادهای پایداری شهر شناخته می‌شود، از بامداد ۱۳۰۰۰ نظامی زن و مرد در برابر چشمان هزاران تماشاگر رژه رفتند.
در ۳۰ آوریل، نیم‌قرن پیش، این جنگ خونین که نزدیک به بیست سال به طول انجامید، با سقوط سایگون – پایتخت پیشین ویتنام جنوبی – به‌دست نیروهای شمالی پایان یافت. ویتنامی‌ها این جنگ را، به‌سبب مداخله گسترده نظامی ایالات متحده، «جنگ آمریکا» می‌نامند. امسال، در مراسم گرامی‌داشت، نیروهایی از کشورهای همسایه چون چین، لائوس و کامبوج نیز حضور یافتند.
قرار است شب‌هنگام، آسمان شهر با آتش‌بازی عظیمی از ۳۰ نقطه گوناگون روشن شود. برای فردا نیز نمایشی دیدنی از بیش از ۱۰۰۰۰ پهپاد برنامه‌ریزی شده که در نوع خود بزرگ‌ترین در تاریخ ویتنام خواهد بود.
ویتنام کشوری جوان است: حدود ۷۰ درصد جمعیت آن پس از پایان جنگ زاده شده‌اند. برای بیشتر شهروندان، روز ۳۰ آوریل، بیش از آن‌که یادآور جنگ باشد، نماد استقلال و وحدت ملی است؛ پس از یک سده سلطه استعماری فرانسه و سال‌ها جدایی میان شمال و جنوب.
پس از پایان جنگ، کمونیست‌ها در این کشور تک‌حزبی قدرت را به‌دست گرفتند. تو لام، دبیرکل کنونی حزب کمونیست، در سخنرانی خود گفت: «پس از مقاومت در برابر استعمار فرانسه، ملت ما همچون بسیاری دیگر از ملت‌های جهان آرزوی زیستنی صلح‌آمیز، مستقل و آزاد داشت. اما امپریالیسم آمریکا جای استعمار فرانسه را گرفت و با دخالت در امور کشور ما، پروژه تجزیه ویتنام را عملی کرد.» او افزود: «جنوب کشور، در نتیجه این دخالت‌ها، برای مدتی به گونه‌ای از مستعمره نوین بدل شد.»
موضوع جنگ ویتنام چه بود؟
جنگ ویتنام اندکی پس از استقلال این کشور از استعمار فرانسه آغاز شد. از سال ۱۹۵۵، در کشوری که میان شمال و جنوب تقسیم شده بود، جنگی داخلی میان شمال کمونیست با پایتخت امروزی‌اش هانوی، و جنوبِ گرایش‌یافته به غرب درگرفت. از سال ۱۹۶۴، ایالات متحده با حملات هوایی و اعزام نیروهای زمینی وارد این جنگ داخلی شد، با هدف مهار گسترش کمونیسم.
ایالات متحده در جریان این جنگ، از سلاح‌های سوزاننده‌ای مانند ناپالم و همچنین مواد شیمیایی فوق‌العاده سمی نظیر علف‌کش «عامل نارنجی» (Agent Orange) استفاده کرد. اثرات مرگبار این مواد تا نسل‌های بعدی نیز ادامه یافت و موجب بروز ناهنجاری‌های شدید مادرزادی در کودکان، تومورها و بیماری‌های گوناگون شد.
در پی اعتراضات جهانی و شکست‌های پیاپی در میدان جنگ – که به کشته شدن بیش از ۵۸۰۰۰ سرباز آمریکایی انجامید – ایالات متحده سرانجام در سال ۱۹۷۳ از جنگ عقب‌نشینی کرد. این عقب‌نشینی تا امروز یکی از سنگین‌ترین شکست‌های نظامی تاریخ آمریکا به شمار می‌رود. برآورد می‌شود که در جریان این جنگ، حدود سه میلیون نفر از مردم ویتنام جان خود را از دست دادند.
به نقل از نشریه Taz ارگان حزب سبزهای آلمان ۳۰ آوریل ۲۰۲۵
