رفیق حسن عربزاده، روز سه شنبه دوم اردیبهشت ۱۴۰۴، برابر ۲۲ آوریل ۲۰۲۵ با پرتاب خود و فرزندش محسن، از بالای ساختمان بلندی در برلین، به زندگی خود و فرزندش، که عمری برای نگهداری او کوشیده بود، نقطه‌پایان گذاشت. این رویداد تلخ و تراژیک یاران و دوستان او را در بهت و ناباوری فروبرد. رفیق حسن که همواره به صفات نیک انسانی، صداقت، مسئولیت‌پذیری و وفاداری به آرمان‌هایش شناخته می‌شد، این بار تصمیمی را عملی ساخت که درک آن برای رفقا و یارانش بسیار دشوار است.
او طی چهل و سه سال گذشته، همره با همسرش فریده پشتیبان تمام وقت فرزند خود محسن بود، که نیازمند مواظبت بود و این دو بی‌وقفه بار این مسئولیت را به دوش کشیدند. هراس از ناتوانی در انجام این وظیفه، به هر دلیلی، انگیزه و محرک‌اصلی این مرگ خودخواسته و همراه نمودن محسن در این اقدام تلخ و دلخراش با خود بود.
حسن عربزاده، (در جریان فعالیت تشکیلاتی با نام های «تقی تهران»، «اسدکابل») از چهره‌های قدیمی جنبش فدائیان خلق و از زندانیان سیاسی دوران رژیم پهلوی بود. در دوره‌ی بعد از مهاجرت رهبری سازمان فدائیان خلق ایران - اکثریت، همراه با چند کادر دیگر، نقش موثری در بازسازی تشکیلات در داخل کشور را به‌دوش داشت. یاران پرشمار او در ایران و دیگر نقاط جهان، در بیش از ۵ دهه مبارزه برای آزادی و عدالت اجتماعی و سوسیالیسم خاطرات شیرین و به یادماندنی از او دارند؛ شاهد از خودگذشتگی‌ها و صمیمت او در محیط کار مشترک و در فضای بی‌شائبه‌ی رفاقت و دوستی بوده‌اند. حسن عزیز با رفتاری متین، قلبی پرمهر و اراده‌ای استوار، همواره در کنار یارانش حضوری پررنگ داشت.
حزب چپ ایران با اندوهی عمیق، فقدان رفیق عزیزمان حسن عربزاده و فرزند او محسن را به فریده‌ی گرامی، خانواده، خویشان، یاران و رفقای فدائی تسلیت می‌گوید. ما هنوز ناباورانه از شوک تصمیم تلخ و دردناک او بیرون نیامده‌ایم. آن چه که از او در خاطر ما ماندگار خواهد بود، زندگی پربار، متعهدانه و لبریز از انسان دوستی اوست. یاد و راه او، که همواره روشنی بخش مسیر رفاقت، وفاداری و تلاش برای عدالت بود، در تن و جان ما زنده خواهد ماند.
دفتر شورای مرکزی حزب چپ ایران
۳ ارديبهشت ۱۴۰۴ - ۲۳ آپريل ۲۰۲۵
