رفیق مادر را همه انقلابیون ایران و بویژه زندانیان زمان شاه می‌شناسند و کم و بیش می‌دانند که او در زیر شکنجه های ساواک شنوایی یک گوش و سلامت پاهای اش را تا آخر عمر از دست داد . اما همیشه ایستاده و سربلند و مفتخر به راه مبارزاتی‌اش و رزم چریک‌های فدایی خلق بود .
رفیق مادر ، امروز صبح شنبه ۱۲ آوریل به‌دنبال یک مشکل ریوی در اورژانس بیمارستان هنری موندور، حومه پاریس چشم بر جهان فرو بست. .
رفیق مادر سه فرزندش را در طی سال‌های سیاه دیکتاتوری شاه از دست داد و هیچگاه هیچ غبطه ای از زبانش شنیده نشد. مگر به نداشتن تشکیلات و امکانات لازم برای سرنگونی این رژیم جنایتکار .
چهره ی این شخصیت مبارز و بی نظیر را زنده یاد «علی اشرف درویشیان» در رمانی به نام «همیشه مادر» ترسیم کرده‌است .اما خود مادر آن را چندان شرح زندگی خویش نمی‌دانست و نارضایتی اش را صمیمانه مکتوب کرد .
رفیق مادر چند سالی دچار بیماری‌های مختلف کهولت بود و بویژه این دو سه سال گذشته را که در «مرکز نگهداری سالمندان» بود، بر خود و اطرافیان سخت میگذراند .
رفیق مادر چهره ی برجسته و یکی از مادران رزمنده ی تا به آخر «سر موضعی» بود و مثل عموم «چریک های فدایی خلق» تا واپسین نفس «ضد امپریالیست و سگان زنجیری و جنایتکاران بورژوا در سراسر جهان» و به‌ویژه ایران بود و با هیچ ضد انقلابی سر سازش و مراوده نداشت .
مادر شخصیتی پر غرور و دارای عزت نفسی متعالی بود که به‌رغم زندگی پناهندگی، کمک‌های پیشنهادی اطرافیان را نمیپذیرفت و بر عکس با همان اندک پول و پس انداز کوچکی که داشت، اهل بذل و بخشش بویژه به کودکان بود . او عاشق بچه‌ها بود و نام همه‌ی بچه های اطرافیان را می‌پرسید و سرنوشت و زندگی تمام اعضا خانواده ی اطرافیان را دنبال می‌کرد و دارای حافظه‌ای شگفت انگیز بود : نام نوه ی تمام اطرافیان را م‌یدانست و به نام، احوال تک تک آنانرا جویا می‌شد. و به مناسبت تولد به بسیاری از آن‌ها هدیه می‌داد.
رفیق مادر در آخرین سال‌ها به دلیل عدم سلامتی و مشکل مراوده با فرانسوی‌ها که در خانه ی سالمندان در اطرافش بودند، آنان را نمی‌فهمید و ناخشنود و گاه عصبانی بود.
که خوشبختانه متناوبا رفقا و دوستان مهربان اطرافش به او کمک می‌کردند و بسیاری هم به‌دلیل گرفتاری های کاری و احتمالا بیماری ، شانس این حضور مداوم و کمک ها را ، کم و بیش از دست داده بودند. اما مادر «همیشه مادر» همه بود و هست و فقدان‌اش همه ی خویشاوندان، رفقای دور و نزدیک را غمگین می‌کند. خوشبختانه همه می‌دانند که مهم زندگی اوست که درخشان و امید بخش مبارزین راه آزادی و سوسیالیزم خواهد بود .
فقدان رفیق مادر را به انقلابیون میهن، فامیل و همه ی رفقا، بخصوص «چریک های فدایی خلق» رفیق اشرف دهقانی، رفیق فریبرز سنجری و… که تعلقات فکری فراوان و نزدیکی عقیدتی با یکدیگر داشتند، تسلیت می‌گویم .
یاد و نام رفیق مادر سعیدی ( شایگان)، برغم هر تفاوت نظری با این و آن، به‌خاطر مقاومت بی نظیر و سرافراختکی انقلابی‌اش، گرامی و برای همیشه بر تارک جنبش رزمنده ی میهن خواهد درخشید و امید بخش خواهد ماند.
در اولین فرصت ممکن ، تاریخ مراسم خاکسپاری به اطلاع عموم خواهد رسید .
عباس هاشمی
۱۲ آوریل ۲۰۲۵ پاریس
