بازار مکاره

در بسیاری از شهرهای آلمان ، روزهای شنبه و یکشنبه در بعضی از مکان ها در فضای آزاد بازارمکاره ای تشکیل می شود که مردم اجناس مازاد و یا غیرقابل استفاده خود را برای فروش عرضه می کنند. بقول معروف از شیر مرغ تا جون آدمیزاد را میتوان در این بازار پیدا کرد و خرید. تقریبا همه اجناس دست دوم هستند ولی جنس نو هم در میان آن ها و برای فروش عرضه می شود. البته اگر انسان در جستجوی چیز خاصی باشد باید بارها به این بازارها سر بزند اما در نهایت و زمانی آن را پیدا خواهد کرد. از مزایای این بازارها این است که معمولا اشیا به قیمت های بسیار نازل برای فروش عرضه می شوند و یا کالاهائی قدیمی هستند که امروزه بطور عادی در فروشگاه ها برای خرید وجود ندارند. در این بازارها خیلی از سیاه پوستان را می بینید که اکثرا لوازم الکتریکی و وسائل آشپزخانه را به قیمت بسیار ارزان میخرند و به کشور خودشان برای بستگانشان ارسال می کنند.

من هم از طرفداران پروپاقرص این بازارها هستم. نکته جالب اینکه بسیاری از خریداران حتی اگر قیمت خیلی پائین هم باشد چانه میزنند و به قیمت توافقی رسیده و معامله صورت میگیرد. من هم جزو این گروه هستم زیرا که چانه زدن در این بازارها علاوه بر هم فال و تماشا ، احساس خوشایند حتی برای فروشنده دارد. روزی در یکی از بازارهای روز یکشنبه چشمم به یک ظرف چوبی تشتک مانند قدیمی در بساط یک مرد جوان آفریقایی افتاد که داخل آن قدری زیورآلات افریقایی گذاشته بود. به دلیل قدیمی بودن آن قصد خریدش را داشتم. قیمتش را پرسیدم و او گفت که این ظرف چوبی سی سال فقط پیش مادرش بوده و خیلی قدیمی است و آن را نمی فروشد. من به مرد آفریقایی گفتم که من از آن خوشم آمده و او بهر حال میتواند باز هم در آفریقا شبیه آن را پیدا کند و اصرار کردم که آن را بمن بفروشد. طبق روال چانه زنی گفتم بیست یورو آن را میخرم. با قاطعیت گفت که کمتر از سی یورو ان را نمی فروشد .

در این بازارها اگرفروشنده و خریدار هر دو آلمانی نباشند یک گفتگوئی کوتاه هم راجع به مسائل مختلف پیش میاید. بین ما هم اولین سوال و جواب ، ملیت بود که او اهل غنا بود و وقتی من کلمه ایران را ادا کردم با فاصله دیدم که قیافه اش در هم رفت و نگاه خصمانه ای بمن کرد و نکات منفی شدیدی را بعنوان خاصیت ما ایرانیان بخصوص از لحاظ درک سیاسی اظهار کرد. در ضمن صحبت یک ربع ساعتی که با هم داشتیم من یک شرح مختصرو مفید از مردم ایران و بخصوص سیاست به وی دادم و اینکه وضع ملت ایران بعلت نقشه های دولت های خارجی به این اوضاع تغییر کرده است و ملت ایران جزو باهوش ترین ملل دنیا است و نمونه های رده بالای آن در تمام کشورهای خارجی مشغول به کارند. پس از توضیخات من نگاه او کاملا تغییر کرده و حتی خیلی راحت حاضر به فروش آن تشتک به قیمت بیست یورو به‌من شد و من هم آن را خریدم .

شبیه چنین گفتگوهائی را با بسیاری از آلمانی ها در زمینه های مختلف داشته ام. اصولا اکثر خارجی ها علاقه ای به مسائل سیاسی ندارند ولذا قادر به دید عمقی در امور سیاسی نیستند و از اینکه یک نفر ایرانی تجزیه و تحلیل مسائل را با جزئیات آن می‌تواند بیان کند ، دچار شگفتی میشوند و در دیدارهای بعدی آنها احترام و ارزش بیشتری برای من قائل میشوند. لذا وظیفه تک تک ما ایرانیان خارج از کشور است که رفتار متین ، اصولی و آگاهانه با غیرهموطنان داشته باشیم و با ارائه اطلاعات صحیح از بد فهمی آنها نسبت به ایران و ایرانی جلوگیری کنیم.

محمدتقی طیب