بار دیگر، اشغالگران اسرائیلی به رویه همیشگی، دست به جنایتی دیگر زدند. اما این بار هدفشان نه‌تنها یک خانه، یک زمین یا یک خانواده فلسطینی، بلکه به کارگردانی بود که حقیقت را به تصویر کشیده است. ارتش اسرائیل، « حمدان بلال »، مستندساز فلسطینی و یکی از کارگردانان فیلم برنده اسکار «سرزمینی دیگر نیست» را پس از حمله وحشیانه شهرک نشینان مسلح به خانه‌اش و ضرب و شتم او و خانواده‌اش، بازداشت کرد.
باسل عدرا، دیگر کارگردان این مستند که در صحنه حضور داشت، توضیح داد که گروهی متشکل از حدود ۲۰ شهرک نشین – برخی نقاب دار، برخی مسلح و تعدادی دیگر با لباس ارتش اسرائیل – به روستا حمله کردند. با رسیدن سربازان اسرائیلی، آن‌ها به جای متوقف کردن مهاجمان، اسلحه‌هایشان را به سمت فلسطینیان نشانه رفتند، در حالی که شهرک‌نشینان همچنان به پرتاب سنگ ادامه می‌دادند.
اما آیا با بازداشت یک مستندساز می‌توانند تصاویری را که او و همراهانش ثبت کرده‌اند، از حافظه دنیا پاک کنند؟
مستندی که اسرائیل را به وحشت انداخت
«سرزمینی دیگر نیست» تنها یک فیلم نیست؛ بلکه روایت رنج سرزمینی است که بارها اشغال شده اما هرگز تسلیم نشده است. این مستند، با ثبت لحظات تخریب روستاهای فلسطینی، آوارگی ساکنان، حملات شهرک‌نشینان و سکوت مرگبار جامعه جهانی، سندی انکارناپذیر از چهره واقعی اشغالگری ارائه می‌دهد.
تصاویر این فیلم، هر بار که پخش می‌شوند، اسرائیل را به وحشت می‌اندازند؛ زیرا حقیقتی را به دنیا نشان می‌دهند که دیگر نمی‌توان نادیده گرفت.
چرا این فیلم دشمن اشغالگران شده است؟
۱. افشای چهره واقعی اشغال
این مستند نشان می‌دهد که چگونه ارتش اشغالگر اسرائیل، که خود را “دفاعی” می‌خواند، در همکاری با شهرک نشینان مسلح، خانه‌های فلسطینیان را تخریب می‌کند، منابع آبشان را نابود می‌سازد و آن‌ها را از سرزمین خود بیرون می‌راند. این همان چهره‌ای است که اسرائیل نمی‌خواهد دنیا آن را ببیند.
۲. ثبت جنایاتی که در تاریکی رخ می‌دهند
در دل شب، زمانی که رسانه‌ها خاموشند، شهرک نشینان مسلح به خانه‌های فلسطینی‌ها حمله می‌کنند، خودروها را تخریب کرده به آتش می کشند، درختان را قطع کرده و حتی ساکنان را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند. اما این مستند توانست این تاریکی را روشن کند. و این همان چیزی است که اسرائیل از آن هراس دارد.
۳. رسوایی در برابر جهانیان
با کسب جایزه اسکار توسط مستند «سرزمینی دیگر نیست»، جهان ناچار شد با چشمانی باز شاهد جنایتی سهمگین باشد و به حقیقت آن گوش فرا دهد. این داستان دیگر صرفاً متعلق به فلسطینی‌ها نبود، بلکه به ندای همه کسانی تبدیل شد که به عدالت و آزادی ایمان دارند. این فیلم، اسرائیل را در موقعیتی قرار داد که حتی وزیر فرهنگ این رژیم، این موفقیت را “لحظه‌ای غم‌انگیز برای دنیای سینما” نامید.
۴. سرکوب سازندگان حقیقت
اسرائیل می‌داند که بهترین راه برای خاموش کردن حقیقت، خاموش کردن کسانی است که آن را روایت می‌کنند. به همین دلیل است که شهرک‌نشینان به خانه حمدان بلال حمله کردند، ماشینش را تخریب کردند، او را زخمی کردند و در نهایت ارتش او را بازداشت کرد. اما این اولین بار نیست؛ باسل عدرا، دیگر کارگردان این مستند نیز پیش‌تر مورد حمله قرار گرفته بود.
این حملات، نشان‌دهنده وحشت اشغالگران از کسانی است که حقیقت را ثبت و منتشر می‌کنند.
اما حقیقت را نمی‌توان زندانی کرد
شاید اسرائیل بتواند خانه‌ای را ویران کند، درختی را قطع کند، یا حتی یک فیلمساز را به زندان بیندازد. اما نمی‌تواند حقیقت را خاموش کند.
هر تصویری که در این مستند ثبت شده، هر کلمه‌ای که گفته شده، و هر لحظه‌ای که از این اشغالگری به تصویر کشیده شده، اکنون بخشی از حافظه جهانی است.
«سرزمینی دیگر نیست» فقط یک فیلم نیست، بلکه ندای تمام فلسطینیانی است که هنوز در برابر اشغال ایستاده‌اند.
اگر اسرائیل از این مستند هراس دارد، به این دلیل است که می‌داند این فیلم تنها یک روایت نیست؛ بلکه سندی زنده از جنایات آن‌هاست.
و حالا که دنیا این صدا را شنیده، اسرائیل هرگز نخواهد توانست آن را خاموش کند.
سیاوش قائنی ۵ فروردین ۱۴۰۴
