مطربِ باران

برای روزِ زن و با یادِ مهسایِ جاویدانِ ایران

پیکِ پوپک1 پَر گشود وُ سرخوش وُ رقصان رسید
ابرِ خندان از ره آمد مطربِ باران رسید
مژدگانی عشق آمد در بهاران روزِ زن
بوسه بر رخسارِ جانان عطرِ آن بُستان رسید
نم نمِ بارانِ موسیقی غزلخوانِ شگفت
می دَوَد دل زیرِ باران یارِ او شادان رسید
خوش خوشک آن مرغکِ خوشخوان به روی شاخه خواند:
خانه ها را آب وُ جارو کرده هان مهمان رسید
کوه وُ دریا دشت وُ صحرا جنگل وُ برگِ طلوع
آذرنگ2 وُ گُرگُری در هر رگِ دوران رسید
ای رفقیقان دوستان یاران نگار از ره رسید
شادیِ این سرخوشی بالاتر از کیهان رسید
روزِ زن روزِ بهاران روزِ شیدایی وُ عشق
خندۀ خنیاگرِ خورشیدِ دل رخشان رسید
ماهِ عاشق خستگی بگذاشت آمد جلوه گر
پیشِ گلها سبزه ها وُ سایه ها تابان رسید
گیسوان را شانه زَد در چشمۀ شعرِ شعور
شد شکوفا آن شمیم وُ لحظۀ پیمان رسید
آن درختِ خسته وُ آن جان به لب افسرده پِی
وانهاد اندوهِ دوران چون پیام از جان رسید
ساحلی آیینِ زیباییِ دریا را نوشت
جان دریا جوش زد امواجِ بی پایان رسید
ساغر آمد شد ستایشگر سبویِ مست را
آن سکوتِ تلخِ خانه رفته وُ توفان رسید
زَمهَریر از ذهنِ دفتر رفت وُ وقت عاشقی ست
ساقیا! روزِ زن وُ آزادی وُ دَستان3 رسید
بانگِ نوشانوشِ مَستانِ گُلستانِ سخن
شبنمِ شعر وُ شراب آورده آن رَزبان4 رسید
روزِ زن چون آسمان مهسا نشان خورشید رخ
در بَرَش تنپوشِ روشن شادمان خندان رسید
چون شنید از بازگشتِ عشق وُ مهسا آسِمان
برکشید از سینه فریادی: خدا انسان رسید
ساحرِ روحِ بهاران آمد وُ روزِ زن است
هستیِ محبوسِ سرما! نوبتِ عصیان رسید
روزِ مادر روزِ زن روزِ بهارِ زندگی
سَرمَد وُ فرخنده بادا اینک آن جانان رسید
ای جهانِ جاودان ای جلوۀ جانِ زمان
آمد آن مهسایِ بی همتا وُ در ایران رسید

جمعه 17 اسفندماه 1403///7 مارس 2025
ــــــــــــــــــــــــــــــــ
1-پوپک:هُدهُد.2-آذرنگ:روشن؛آتش.3-دَستان:سرود،نغمه،نوا،لحن،آوازیست در موسیقی،یکی از گوشه های ماهور.4-رَزبان:نگهبانِ باغِ انگور(=رَز)،باغبان.