نَفَس قسطی

هوا قسطی زمان قسطی زمین وُ آسمان قسطی
نَفَس قسطی نگه گریان تنت خسته جهان قسطی
نمی بینی که قحطِ آدمیت می کُنَد غوغا
نمی بینی که او آوارۀ دنیا شد وُ تنها
دلش کِز کرده در کُنجِ قفس بی نغمه وُ آواز:
زِ جانم بی خبر ماندم کجایی آخر ای پرواز
کرامت کو کجا وجدان حراجِ جان نگر انسان!
تجلی می کند جاهل به جبر وُ می دهد جولان
طرب طرحی ز بحران بود وُ حیرت بود در عالم
ستم ترسیمِ انسان می کند در بُهت وُ در ماتم
نمی بینی تو او را در کنارِ سفرۀ سرما
نمی بینی کُنَد با آهِ سوزان ناله را سودا
معیشت شد پریشان وُ مُشوش ظلمت آمد
ترا ای عشقِ بی جوهر زِ هستی حسرت آمد
مرا گوری کجا کز من کفن خواهی خدایا
چو فقر آرَد غریبی در وطن؛ پنهان کنی سیما
زَنَد کوسِ سکوت آن چاپلوسِ کُشته هر فانوس
صعودِ حادثه اینجا سقوط وُ نالۀ ناقوس
برای لقمه ای نان می دَوَد آدم به هر راهی
به هر گامی گرسنه می فتد در وهم وُ در چاهی
زمین را نظمِ بی نظمی کُنَد زار وُ گُریزان
نزار انسان زِ آزارِ مداوم گشته سیر از جان
همه بیزاری وُ نفرت که می پیچد چو دودآهنگ1
جهان افتاده در چنگالِ چندین دیو وُ الدنگ
نشسته بر سریرِ قدرتِ خودکامگی کانا2
افولِ زندگی رسمی شد وُ انکارِ دانا
عدالت را به تابوتی بَرَد بر شانۀ لوش3
بشر را کُشته می خواهد هیولا قصه خاموش
ولی آزادیِ انسان سِتُرگ است وُ درخشان
که نه زندان پذیرد نه زمستان جانِ بُستان
شکوفا می شود لبخندِ گُلها وُ بهار آید
حضورِ نازنین وُ روشنِ عشق است وُ یار آید

سه شنبه 7 اسفندماه 1403///25 فوریه 2025
ـــــــــــــــــــــــــــــــــ
1-دودآهنگ=تنوره.2-کانا=نادان،کودن.3-لوش=لَجَن.