در آینه می گِریَم

برای پخشان عزیزی:بارها در بازجویی به دار کشیده شدم

من گریۀ پخشانم من خندۀ پنهانم
در آینه شد تابان پخشانِ به زندانم
در آینه رؤیایم در آینه تنهایم
فریادِ دلِ دنیا دُردانۀ دریایم
روز وُ شبِ زندانی درد وُ تبِ حیرانی
محبوسِ ستم میزان! با عقربِ ایمانی
زندانیِ بیدارم بیزار زِ دیوارم
پنهان چه کُنم رخسار آزاده وُ سردارم
خورشید وُ پگاهم من امید وُ پناهم من
تبعید وُ به رنج وُ آه خورشید وُ نگاهم من
چون زمزمۀ رازم زیباییِ پروازم
نوروزِ بهار آغاز سرمستیِ آوازم
من عشقم وُ آزادی من شادی وُ آبادی
بنیادِ ستم بر باد شیدایم وُ فریادی
تو زورقِ لغزانی فرسوده زِ پایانی
از سایۀ خود ترسان تو دشمنِ ایرانی
دروازۀ دوزخ زنگ آوازۀ برزخ رنگ
ای شیخِ سراپا ننگ! نوشا! تو زِ مَسلَخ سنگ
تو عابدِ هر دامی با دانۀ دین رامی
گَردی وُ غبارِ بام سودازدۀ نامی
شد چشمِ جهان روشن آمد به بیان گُلشن
آزُرده روان دشمن میهن همه جان جوشن
رزمندۀ میدان اند تابنده وُ سوزان اند
گُردانِ زمان گیهان کوبنده وُ گُردان اند
ایران همه پخشانست جانان همه رخشانست
حیران شدی وُ ترسان! پخشان همه ایرانست...

جمعه 21 دیماه 1403///10 ژانویه 2025