خشونت علیه زنان یک بحران جهانی است که میلیون‌ها نفر را در کشورهای مختلف و فرهنگ‌های گوناگون تحت تأثیر قرار می‌دهد. این خشونت به اشکال گوناگون ظاهر می‌شود: آزار جسمی، جنسی، روانی و اقتصادی و ریشه در نابرابری جنسیتی، هنجارهای اجتماعی و سیستم‌های پدرسالارانه دارد. علیرغم تلاش‌ها برای مقابله با این معضل، خشونت علیه زنان همچنان گسترده و به طور چشمگیری گزارش‌نشده باقی مانده است.
این مقاله شامل سه بخش است. بخش اول مروری بر خشونت علیه زنان در سطح جهانی ارائه می‌دهد. بخش دوم وضعیت یک کشور دموکراتیک سکولار را با یک رژیم ایدئولوژیک و استبدادی مقایسه می‌کند. در نهایت، راه‌حل‌های جهانی برای مقابله با خشونت علیه زنان بررسی می‌شود.
خشونت علیه زنان در سطح جهان: یک دیدگاه آماری
۱. گستردگی جهانی:
طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی (۲۰۲۱)، تقریباً ۱ از ۳ زن (۳۰٪) در جهان در طول زندگی خود خشونت جسمی یا جنسی را توسط شریک زندگی یا غیرشریک تجربه کرده‌اند.
۲. زن‌کشی:
طبق گزارش زنان سازمان ملل، در سال ۲۰۲۲ حدود ۴۸,۸۰۰ زن در سراسر جهان توسط شریک یا اعضای خانواده خود کشته شده‌اند که میانگین آن بیش از پنج زن یا دختر در هر ساعت است. تخمین زده می‌شود که ۱۵ میلیون دختر ۱۵ تا ۱۹ ساله قربانی تجاوز اجباری شده‌اند.
۳. خشونت جنسی:
درصد از زنان در جهان آزار جنسی را تجربه کرده‌اند.
۴. ازدواج کودکان:
۵. سالانه 12 میلیون دختر زیر ۱۸ سال ازدواج می‌کنند و ۱۳۹ کشور قوانین کافی برای ممنوعیت ازدواج کودکان ندارند.
۶. قاچاق انسان:
در سال ۲۰۲۰، از هر ۱۰ قربانی قاچاق، ۴ نفر زن بالغ، ۲ نفر دختر خردسال بودند و ۹۱ درصد آنها برای بهره‌برداری جنسی قاچاق شدند (گزارش سازمان ملل).
۷. خشونت آنلاین:
آزار آنلاین زنان در سطح جهان رایج است. در اروپا، از هر ۱۰ زن، ۱ نفر از سن ۱۵ سالگی مورد آزار آنلاین قرار گرفته‌اند. در کشورهای عربی، تقریباً ۶۰0 درصد زنان از خشونت آنلاین خبر داده‌اند.
علیرغم اقدامات انجام‌شده توسط سازمان ملل، دولت‌های دموکراتیک و سازمان‌های زنان در سراسر جهان، تلاش‌های بیشتری برای تضمین امنیت و کرامت زنان لازم است.
نگاهی مقایسه‌ای: اسپانیا و ایران
اسپانیا: یک ملت دموکراتیک و سکولار
اسپانیا نمونه‌ای از یک دموکراسی سکولار است که در آن زنان و مردان از نظر قانونی برابر هستند. با توجه به تجربه شخصی زندگی در اسپانیا، زنان در اینجا قوی، بااعتماد به نفس و رهبرانی توانمند هستند. با این حال، خشونت خانگی همچنان وجود دارد و زنان با چالش‌های قابل‌توجهی روبرو هستند.
در سال ۲۰۲۳، بیش از ۱,۲۰۰ زن به دلیل خشونت خانگی کشته شدند. تا سال ۲۰۲۳، این تعداد به ۴۹ کاهش یافت. در طول کووید-۱۹، اسپانیا تنها کشوری بود که به زنان اجازه داد خانه‌های خود را برای گزارش خشونت خانگی ترک کنند و این نشان‌دهنده رویکرد پیشگیرانه بود.
چارچوب‌های قانونی جامع و سیستم‌های حمایتی اسپانیا الگویی برای سایر کشورها محسوب می‌شوند. با این حال، چالش‌های اجتماعی و فرهنگی نیازمند تلاش بیشتر در زمینه آموزش، مشارکت جامعه و اصلاحات سیستماتیک است.
ایران: یک رژیم استبدادی و ضد زن
در ایران، خشونت علیه زنان نهادینه شده و توسط سیستم‌های دینی، قانونی و حکومتی که آپارتاید جنسیتی را ایجاد می‌کنند، حمایت می‌شود. آمار سالانه زن‌کشی بین ۳۷۵ تا ۴۵۰ مورد است که اغلب در گزارش‌های دولتی با عنوان "قتل‌های ناموسی" ثبت می‌شوند. بیش از ۶۰ درصد زنان در ایران خشونت خانگی را تجربه کرده‌اند. سوابق پزشکی نشان می‌دهد که ۹۶ درصد موارد آزار مربوط به زنان است (مرکز آمار ایران).
انواع خشونت در ایران:
۱. خشونت خانگی
۲. خشونت ناموسی
۳. خشونت جنسی
۴. خشونت دولتی: پوشش اجباری و مجازات برای "رفتارغیر اخلاقی" بزعم دولت و مجازات اعدام
زنان در ایران که نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند، به‌عنوان شهروندان درجه دوم تلقی می‌شوند و از حقوق برابر در ارث، شهادت و دادرسی محروم هستند. علیرغم سرکوب گسترده، جنبش‌های مردمی به رهبری زنان برای تغییرات اساسی در حال شکل‌گیری هستند.
مقایسه کلیدی:
در حالی که زنان در اسپانیا منابع لازم برای بهبود زندگی خود را در اختیار دارند، زنان ایرانی اغلب برای حقوق اولیه خود مبارزه می‌کنند و متأسفانه برخی به خودکشی به‌عنوان شکلی از اعتراض متوسل می‌شوند. حمایت بین‌المللی از زنان ایرانی همچنان ناکافی است.
راه‌حل‌ها و تلاش‌های جهانی:
خشونت علیه زنان یک مسئله حقوق بشری فوری است که نیاز به همبستگی جهانی دارد. مقابله با آن مستلزم چارچوب‌های قانونی قوی‌تر، تغییرات فرهنگی و پایداری در دفاع از حقوق زنان است.
تلاش‌های جهانی:
۱. اصلاحات قانونی:
بسیاری از کشورها قوانینی علیه خشونت خانگی، آزار جنسی و تبعیض جنسیتی تصویب کرده‌اند، اما اجرای این قوانین همچنان ناهماهنگ است.
۲. ابتکارات سازمان ملل:
برنامه‌هایی مانند "زنان سازمان ملل" و کمپین UNiTE برای تغییر سیاست‌ها، تأمین مالی خدمات حمایتی و ارتقای آگاهی جهانی از طریق ابتکاراتی مانند "جهان را نارنجی کن" در طول 16 روز فعالیت تلاش می‌کنند.
۳. آگاهی عمومی:
جنبش‌هایی مانند #MeToo و ۱۶ روز فعالیت توجه جهانی را به مسئله خشونت جنسیتی جلب کرده‌اند.
چالش‌ها:
۱. گزارش‌نشده بودن:
بسیاری از قربانیان به دلیل ترس از برچسب، انتقام یا عدم اعتماد به سیستم‌های قانونی سکوت می‌کنند.
۲. هنجارهای فرهنگی:
در برخی مناطق، خشونت علیه زنان عادی یا قابل‌تحمل تلقی می‌شود.
۳. مناطق درگیر جنگ:
زنان در مناطق جنگی به‌ویژه در برابر خشونت جنسی و استثمار آسیب‌پذیر هستند.
راهکارها:
اکنون زمان آن رسیده است که آگاهی را افزایش داده و نسبت به خشونت علیه زنان عدم تحمل نشان دهیم. بیایید رویدادهایی را سازمان‌دهی کنیم، از رنگ نارنجی برای همبستگی استفاده کنیم و هم به صورت آنلاین و هم آفلاین صدایمان بلند کنیم. افراد می‌توانند با:
* ترویج پیام عدم تحمل خشونت علیه زنان.
* حمایت از رهبران برای اجرای قوانین و سیاست‌های مؤثر.
* تأمین مالی و حمایت از سازمان‌های محلی زنان.
* افزایش آگاهی در خانه‌ها، مدارس، جوامع و فضاهای دیجیتال.
با هم می‌توانیم جهانی امن‌تر و برابرتر برای زنان در همه جا ایجاد کنیم.
ناهید حسینی
۲۲ نوامبر ۲۰۲۴
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
