من شرم دارم ، چون در عصری زندگی می‌کنم که پو ، قدرت را تضمین می‌کند تا سیاستمداران تمام موازین انسانیت را بی هیچ شرمی زیر پا بگذلرند. من شرم دارم از این که گمان می‌بردم در کشوری پناه گرفته‌ام که شهروندانش هیولای مرگ و بی پناهی را، که پدرانشان با جنگ و ظلم بر جهان تحمیل کرده بودند، با پوست و گوشت و استخوان چشیده و با تمام قوا در یرایر هر بی‌عدالتی و بی‌قانونی قد علم خواهند کرد. مرا گمان بر آن بود که: جنبش عدالت‌خواهانه و صلح‌طلبانه ای که نسل ۶۸ زیر فشار و سرکوب پلیس بنیاد نهاده بودند، هم‌چنان یکی از ارکان اصلی نگاه نیروهای مترقی و چه بسا دولت مردان آلمان خواهد بود. اما اگر بخواهم منصفانه به زندگی چهل و اندی ساله‌ام در این کشور تاملی هر چند گذرا داشته باشم، نباید از خود بپرسم که چرا آن همه امید به یاس و نامیدی گرایید؟ امیدی که رفته رفته خصوصا در سال‌های اخیر بسان خشمی فروخفته تمام زندگی مرا تحت شعاع خود قرارداد، خشمی که بی تردید روال زندگی آزادی خواهان را در سراسر جهان را تغییر داد، خشم از رفتار سیاستمدارانی که روزگاری مدعی آزادی‌خواهی و دفاع از حقوق محرومان بودند. خشم از نیروهای چپ که سکوت و مماشات با قدرتمندان را، بر دفاع از ایده‌های عدالت‌خواهانه ترجیح داده و با این سیاست مخرب جوانان را به طرفداری از سیاست های احزاب راست افراطی سوق داده اند، خشم از روزنامه نگارانی که مواضع سیاستمداران را بی کم و کاست در اخبار و مناطره های تلویزیونی طوطی وار تکرار می‌کنند و بی طرفی را که اصول اولیه ی روزنامه نگاری است تا حقیقت را آن گونه که هست بیان کنند ، رزیلانه زیر پا می گذارند.
در آلمان چپ ها و سوسیال دموکرات‌ها و سبزها تنها در زمان انتخابات، شعار برابری، عدالت و آزادی سرمی‌دهند و انتظار دارند افکار عمومی و خصوصا جوانان باورشان کنند. آن‌ها نمی‌خواهند بدانند لرزش پایه های صندلی نمایندگی‌شان نتیجه‌ی تبعیت بی چون و چرا از سیاست‌های جاه‌طلبانه ی آمریکا و دفاع از رفتار به‌دور از موازین بین‌المللی هم پیمانش اسرائیل، در خاورمیانه است. بمباران وحشیانه‌ی ارتش اسرائیل در غزه و لبنان و حمایت بی چون و چرای دولت و احزاب اپوزسیون از سیاست های دولت به‌غایت فاشیستی نتانیاهو نمی‌تواند و نباید انسان های آزاده را به سکوت وادارد. بی تردید وجدان‌های بیدار آگاهند که مخالفت‌های احزاب سنتی با حزب آلترناتیو برای آلمان به‌دلیل سیاست های راست افراطی این حزب نیست ، چرا که مواضع بغایت راست گرایانه سال هاست که دراحزاب، دموکرات مسیحی، سوسیال دموکرات، سبزها و لیبرال ها ریشه دوانده ، هراس آن ها تنها به‌خاطر از دست دادن صندلی های نمایندگی‌شان است. حمایت بیشرمانه‌ی سیاستمداران آلمان از هواداران تیم فوتبال اسرائیل حتی پس از انتشار فیلم های بیشماری دال بر رفتار بدور از انسانیت و راست گرایانه‌ی هواداران اسرائیلی قبل و بعد از شروع بازی فوتبال در آمستردام، بنا به مستندات گاردین: "جرقه اولین خشونت‌ها پیش از آغاز مسابقه و در عصر روز چهارشنبه زده شد. یک روز قبل از مسابقه، طرفداران تیم فوتبال مکابی پرچم‌های فلسطین را از نمای یک ساختمان پائین کشیده و آن را سوزاندند، شعارهایی علیه فلسطین سر داده و یک تاکسی را تخریب کردند" هواداران تیم اسرائیل روز پنجشنبه ۵ نوامبردر استادیوم آمستردام تاب یک دقیقه سکوت برای قربانیان سیل در والنسیا نداشتند و با دست زدن و هورا کشیدن حد اعلای بربریت را به جهانیان نشان دادند ، این جماعت که به زعم سیاستمداران آمریکا و هلند و آلمان متمدن هستند ؟؟؟!!! برروی پله های مترو فریاد شادی برآوردند که : در غزه مدرسه ها ویران شده اند چون دیگر کودکی وجود ندارد که به مدرسه برود. عرب ها را باید کشت تا اسرائیل قوی بماند. ساعاتی پس از انتشار این فیلم ها در فضای مجازی ، رییس جمهور آمریکا با بی شرمی تمام ، بدون اشاره ای به رفتار زننده ی اسرائیلی ها ضمن حمایت بی قید و شرط از اسرائیل ، به صراحت از دولت و پلیس هلند خواست تا با حامیان فلسطین برخورد قاطعی کنند . پلیس هلند هم که به تبعیت از رفتار و گفتار سیاستمداران در برابر اعمال دور از انسانیت اسرائیلی ها نظاره گر بود، با شدت و حدت طرفداران فلسطینی را تارومار و دستگیر کرد . سیاستمداران هم انگار کور و کرند نمی خواهند بفهمند که پیروزی راست گرایان در مجلس و دولت هلند نتیجه ی همراهی و پشتیبانی احزاب از دولت بغایت راست گرای اسرائیل در طول سال ها و خصوصا بعد از کشتار غیرنظامیان و زنان و کودکان در غزه ، اجتناب ناپذیر بود . کسانی که کشتار بی وقفه ی فلسطینیان را در طول ۷۵سال گذشته نادیده می گیرند ، نمی توانند حامی حقوق زنان و کودکان باشند.
بارها گفته‌ام که حمله ی وحشیانه‌ی اکتبر سال گذشته‌ی حماس به غیرنظامیان و زنان و کودکان را هیچ انسان آزاده‌ای نمی‌تواند و نباید بپذیرد. و در برابر هزاران بار هم فریاد زدم که کشتار وحشیانه‌ی غیر نظامیان در غزه و لبنان، توسط دولت دست راستی نتانیاهو ،تحت عنوان بی مسمای اسرائیل حق دفاع از خود را دارد را، نه تنها نباید پذیرفت بلکه باید پیگیرانه از جوامع بی طرف بین المللی خواست تا مدافعان و حامیان این کشتار به همراه آمرین و مجریان در دادگاه های صالحه‌ای بدور از نفوذ آمریکا و ناتو محاکمه و به سزای اعمالشان برسند. امروز با اعلام رسمی حکم جلب نتانیاهو و گالانت از سوی قضات عالی دیوان کیفری و حمایت شجاعانه ی نمایندگان ۱۲۳ کشور، می‌تواند گامی در راستای تحقق خواست‌های به‌حق میلیون‌ها خانواده‌ای که در فلسطین و لبنان در پی تهاجم وحشیانه‌ی ارتش اسرائیل عزیزانشان را از دست داده‌اند، باشد.
