دیدی چه شد، که تماشای آفتاب از ما دریغ شد؟
فریاد داد ما چون مهرِ عام، پنهان به میغ شد؟
در کوه حادثه، بُرْکانِ خلق، ناگه به خشم شد
فریاد توده ها قامت کشیده تا اوجِ ستیغ شد
در مزرع توازن، تخم ظفر افشانده شد به جهد
ساق ظفر، غرق شکوفه ناشده در بند تیغ شد
دستان خصم خنجر به کف گرفته بر داد چیره شد
با گام های تند آوای زیست مبدل به جیغ شد
افسوس! در نیافتیم راه را از بیراهه های ژرف
لیک، آوای خام، با تیغ نقد ترانه ای بلیغ شد
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
