برای ایران خانم

پیشکش به استاد
رشید کاکاوند

چون دریاچه ای خشک
در انتظارِ باران
سکوت می بارد همچنان
از آسمانِ دلتنگی ها
سحر
کی
یا
کجا می خزد
لابه لایِ لب هایِ ما
و
خانه
کی پُر می شود
از رقصِ خنده ها
این جا
هوایِ خاطراتمان
در غبارِ قاب ها
و
صفِ طولانیِ تنهایی
در هنگامه ی
هجومِ گونه های خیس ..
صبر پیشه کردم
در نگاهِ شکسته ی آئینه
و
پیشانی بر پرچینِ گُلِ سرخ
نمی آیی
میدانم
دیگر نمی آیی
باور کن
سالهاست
که
قلبم
به طنازیِ هیچ اشارتی
جز نگاهِ تو
عاشق
و
در سینه
دیگر پروانه ای
بر گِردِ شمعش
پرواز نکرد

رسول کمال
18/08/2024

این شعر را با صدای شاعر بشنوید