بهر حال آزادی حمید نوری قابل پیش بینی بود چنانکه در جریان محاکمه اش هم بعضی از زندانیان سابق بدان اشاره کردند. اما آزادی این جنایتکار که سوئد او را محاکمه کرد و مقامات قضایی این کشور تمام اتهامات یعنی جنایت علیه بشریّت را درباره ی او تایید کرد و او را به زندان ابد محکوم کرد، چند چیز را نشان می‌دهد.
اوّل آنکه این مدیران سیاسی کشورهای شاخص و قانونمند و آزاد و هر کشوری، نیستند که نسبت به وضعیّت کشورها و ملت ها و سرنوشت شان تصمیم می گیرند بلکه " جهان سرمایه" و سرمایه ی گلوبالیزه ( جهانی شده) است که ساده بگویم، خط و ربط سیاست و رفاه یا نه رفاه ملّت ها را تعیین می کند.
دوم آنکه این جهان سرمایه یگانه مبداء تجلّی " اراده ی معطوف به قدرت" نیچه ای ست. یعنی عالی‌ترین " ارزش". ارزشی که مآلا بشریّت را به‌قول نیچه به " بیابان نهیلیسم" می‌رساند. حال این سرمایه ی گلوبال که دست اش از آستین بایدن و مکرون و نخست وزیر انگلیس و آلمان و رئیس جمهوران و هر عنصر پلید دیگری بیرون آمده و می‌آید، از فردای استقرار خمینی و پیدایش حکومتی مطلق و بی کم و کاست بَربَر و جنایتکار و تبهکار به‌نام جمهوری اسلامی، مصمّم بود و هم امروز هم هست که: با تمام نیرو و ابزارهای در اختیار مانع شود که ملّت ایران سرنوشت خویش را خویشتن رقم بزند.
اما ای ایرانیان آزادی خواه و ای نسل‌های جوان هشیار شوید و به هرشکل ممکن بیدار شوید متحّد شوید و متحّد تا به آزادی برسید و برسیم. حال در این نبرد نابرابر یا پیروز می شویم که می شویم یا شرافتمندانه شکست می‌خوریم.
م. ح. صدیق یزدچی
