نه شادی می‌کنم و نه عزاداری

دخترم یلدا سلام؛

مرسی از اینکه نظر من در مورد حادثه سقوط هلیکوپتر آقای رئیسی و همراهانش که باعث کشته شدن آنها شد را می پرسی.

باید بیشتر منتظر ماند تا دلایل دقیق فنی این حادثه مشخص شود. اما بنظر می رسد که علت محتمل تر این واقعه در کهنه بودن هیلیکوپتر و بدی آب و هوا بوده است. باید پذیرفت که همه چیز، حتی رژیم های تمامیت خواه یک عمر متوسط دارند و از آن گریزی نیست. ناوگان هوایی کشورمان کهنه و فرتوت است و این ادامه سیاست های غلط جهان ستیز حکومتیه که مثل یک بختک، دهها ساله که بر کشورمان سایه شومش را پهن کرده است. امیدوارم که این حادثه دلخراش بر سر هواپیماهای مسافربری نیاید، اما متاسفانه هرچه زمان بگذرد احتمال آن بیشتر خواهد شد‌. ریاضی فلسفه و ایدئولوژی نیست و در همه جا و با هر تفکر و سیاستی حاصل دو ضربدر دو مساوی با چهار خواهد بود.

اما دخترم، من به عنوان یک کنشگر حقوق بشر و مخالف قانون اعدام، برای چنین حادثه ای شادی نمیکنم و در ضمن و همزمان در مراسم عزاداری و پروپاگاندی رژیم که در سطح گسترده ملی برگزار خواهد شد نیز شرکت نخواهم کرد.

رئیسی یک جنایتکار، یک قاتل بود. مدارک و شهادت های منتشر شده و مدیریت او در این سالهای ریاست جمهوری اش که منجر به کشته شدن بیش از ۶۰۰ جوانان و کودک در جنبش زن، زندگی، آزادی شد، آخرین گواه بر این ادعا است.

اما جنایتکاران هم نباید بی دلیل، در ادامه انتقام جویی و یا به دلیل های مشابه و دلخراش سقوط هلیکوپتر کشته شوند. آنها باید در دادگاه های مستقل، معتبر و عادلانه با رعایت تمامی اصول جهانشمول حقوقی و جزایی محاکمه شده و در صورت اثبات گناهانشان زندانی شوند. شاید برای تمام عمر، نمی دانم، شناختم در این مقوله کم است، چون کاری تخصصی است.

اما معتقدم و می دانم که جنایتکاران نیز در دوران طولانی زندانی باید با تمامی اصول جهانشمول حقوق بشری عمر خود را در زندان بگذرانند: به وکیل دسترسی آزادانه داشته باشند، نباید شکنجه روحی و فیزیکی بشوند، حداقل شرایط رفاهی و کنترل پزشکی و ..... که نیازمند زندگی با کرامت برای یک انسان زندانی است برایشان فراهم باشد.
دخترم، کتمان نمی کنم که از تمام جریانات سیاسی و یا افرادی که از واقعه دلخراش مرگ این آقایان بد و خبیث، شادی می کنند و یا آن را بر حق می شمارند، می ترسم. آنها یا در حال استفاده ابزاری از عقب مانده ترین گرایشات پاره ای از مردم، یعنی گرایش آنها به "انتقام جویی" هستند و یا در نهایت، اگر در قدرت سیاسی قرار بگیرند مخالف راستین حکم اعدام و رعایت اصول حقوق بشری نخواهند بود.

برای مدافعین حقوق بشر "جواب خون، خون نیست"، به هیچ شکلی. این از کهنه ترین باورهای جامعه های بشری بوده که هنوز متاسفانه در بسیاری از فرهنگ های فردی و گروهی و قوانین ملی و جهانی پابرجاست، که البته باید ازش عبور کنیم.

قربانت
بابا سعید