جلفای اصفهان

به ياد وازگن منصوريان

شاه عباس تو را
چون زنجیر خاجی
به گردن شهر آویخت
با کلیسا و میدانچه سنگی‌ات
با پیاله‌فروشی‌ها و زرگرخانه‌هایت
و با گونه‌های سرخ دخترانت.

شهر برای تو
همیشه آن سوی رود بود
و تنها شاعران آخر شب
درهای میخانه‌هایت را می‌کوبیدند
و کوهنوردان دم صبح
چک چک "آب خاجیک" ات را می‌آشفتند.

صدها سال در برابر هم روئیدیم
تا عاقبت "مادی" های زاینده‌رود
دلهامان را به هم آمیخت
و خون وازگن
در رگ من جوشید.

جلفای ارمنی!
ستمگران از تو زنجیر خاجی می‌خواستند
اما تو چون مسیحی مصلوب
دوباره به‌پا‌خاستی.

بیست‌و‌نه ژانویه هزار‌و‌نهصد‌و‌هشتاد‌و‌شش