جنایت در تپه‌های اوین
تیرباران بیژن جزنی و هشت زندانی سیاسی دیگر در ۲۹ فروردین ۱۳۵۴

در یازدهم اسفند سال ۱۳۵۳، شاهنشاهِ آریامهر با تأسیس حزب رستاخیز، حکومت تک‌حزبی اعلام می‌کند و با وقاحت تمام می‌گوید هر کس نمی‌خواهد عضو این حزب شود، از ایران برود. درست یک روز بعد، چریک‌های فدایی خلق، سروان نوروزی، فرمانده گارد شاهنشاهیِ دانشگاه صنعتی آریامهر، و در چهاردهم اسفند، عباس شهریاری، مُلَقّب به مرد هزار چهرة ساواک را ترور می‌کنند. ۲۷ اسفند همان سال هم مجاهدین خلق دست به ترور سرتیپ زندی‌پور، مسئول کمیتة مشترکِ ضدخرابکاری، یا همان شکنجه‌گاه ساواک، می‌زنند. یک ماه بعد، رژیم به این عملیات‌ها اینگونه پاسخ می‌دهد که بیژن جزنی را به‌همراه شش فدایی و دو مجاهد که همگی در حال گذراندن دورانِ محکومیتشان بودند، در تپه‌های زندان اولین تیرباران می‌کند. فردای آن روز، رسانه‌های رسمی ایران مطابق گزارشی که از سوی مقامات امینتی به آنها ابلاغ شده بود تیتر می‌زنند: ۹ نفر از زندانیانی که قصد فرار داشتند کشته شدند. این انتقام جنایتکارانه از زندانیان، بعدها، در ابعادی بسیار هولناک‌تر در تابستان ۶۷ تکرار می‌شود. ثابتی که نقش مستقیمی در تیرباران جزنی و هشت زندانی دیگر داشته، در مصاحبة طولانی‌اش این واقعه را مَسکوت می‌گذارد.