برش هایی از زندگی

چقدر به دنبال ستاره خوشبختی دویدیم،
اما، ستاره هایمان را یکی یکی دزدیدند!
***

آنزمان که بزرگ شدیم
همه در یک آن یتیم شدیم!
***
همه بدنبال آزادی بودیم
اما، آزادی هنوز بیدار نبود!
***

آمدیم زندگی نو را تجربه کنیم
زندگی گذشته مان را باختیم!
***
می خواستیم ، من و تو ، ما شویم
اما ، معجزه آسا ، هیچ بزرگ شدیم!
***
چقدر دلم برای خودمان تنگ شده
روزی که همه بی محابا مات شدیم!
***
عشق، تنها حربه یکی شدن بود
اما یکی یکی حذف شدیم!
***
شبها دنبال ستاره خوشبختی، بی تاب بودیم
اما، روزها ستاره هایمان ، یکی یکی ،محو می شدند!
***

چقدر دوست داشتیم ، ما شویم
اما، رفته رفته من شدیم!
***
چقدر آرزو را دوست داشتیم
اما، آرزو در یک آن پرپر زد!
***
همه به دنبال انقلاب بودیم
اما ، انقلاب درونی مان غایب بود!
***

چه بهمن سهمگینی بود؟
هنوز که هنوزه ، از فشار آن قد راست نکرده ایم!
***
ای آزادی، اگر خواستی اینبار بیایی
لطف کن، خبر بده تا ذوق مرگ نشویم!
***
چه شراب ناب و سکراوری بود
همه یک شبه تبدیل به سرکه سیب شدند!

امیر کراب نهم فوریه دو هزار و بیست و دو