دیشب ز خواب جستم،
و غمگین ودل پریش
تنها برای غزه ، برای فلسطین گریستم
بر خاطرم گذشت به درس سیاست،
استاد حکایت "صیهون" نمود و من،
گفتم مباد آنکه ز "خاکی" که می خرند
روزی بلایی بپا کنند!
افسوس کامروز این بلا بپا شد،
و من، در آن سکوت شب،
در این بلا دردمندانه زیستم !
بر گوش می رسید،
فریاد و ناله های هزار زن،
هزارها گریه کودک،
وبیشمارشیون مردان بی سخن
غافل زهمه دردهای بی دوای خود،
عزلت گزیده به گوشه ِ بالین گریستم
آشفته خاطر و گریان، گفتم،
آیا شود که خدایان درد و رنج،
موسی، محمد و عیسی،
باهم یکی شوند؟
تا درد رنجبران دین،
بر یک مدار بچرخد ؟
افسوس و درد،
پاسخ نبود و من تا بامداد،
بر بخت بد انسان گریستم !
16 دیماه 1402
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
