فریاد رس

ای ابرِ بی دردِ
ملال انگیز
ای سرایِ سردِ سوگواری
چشمِ آسمانت کور آیا؟
کاین چنین خاموش می باری
باز
این من وُ اندوهِ دل
از مرگِ گُل
از نیستان تا گُلستان
در بهارِ کوچه ها
چشم ها از اشک
همچون چشمه ها
ردِ پایِ خون
قطره قطره موجی
بر بلورین پیکر پروانه ها
خاک دل مُرده
بُغض ها اندر گلو
هم شقایق
هم صنوبر
هم قناری
یا پرستو
خفته در گوری بی نشان
آه
ای ابرِ بی دردِ ملال انگیز
آه
آسمانت بی خدا گشته ست
آه
ناخدایی کو در این توفان
که او
دستِ ما گیرد
شود فریاد رس

12/11/2023
رسول کمال

این شعر را با صدای شاعر بشنوید