logo





اتحاد آری، اما با روشنگری و مبارزه ی سیاسی سالم

پنجشنبه ۹ شهريور ۱۴۰۲ - ۳۱ اوت ۲۰۲۳

کیقباد یزدانی

از این ها گذشته، دوره ی رهبری فردی و فرهمند و رهبرتراشی در جامعه ی ما ایرانیان گذشته است. مردم ما با درس گیری از تجربه ی انقلاب 57، دیگر همه ی سرنوشت خود را به دست یک نفر نمی سپارند، حتی اگر او "بهترین" هم باشد. خرد و رهبری جمعی در قالب جبهه یا ائتلافی ملی در حال حاضر، تنها راه درست متحد کردن همه ی نیروهای مخالف جمهوری اسلامی است. اتحادی که تنها بر منافع و مصالح مردم و سرزمین کهنسال ایران برای ساختن ایرانی آباد، آزاد و دموکراتیک استوار است، نه بر گروه گرایی یا تکیه بر جریان سیاسی معینی. پاینده ایران.
اینکه همه ی نیروهای مخالف جمهوری اسلامی باید روی گذار از جمهوری اسلامی متحد و متمرکز شوند، تردیدی در آن نیست. اما همه ی نیروهای مخالف جمهوری اسلامی، یکدست نیستند و اهداف یکسانی ندارند. تجربه ی تلخ انقلاب 57 هم به ما می آموزد که یکی از دلایل مهم و اصلی انحراف و شکست آن، ناآگاهی جامعه و عوام فریبی رهبران انقلاب، بویژه در غیاب احزاب و سازمان های سیاسی آزاد و مستقل بود. رهبری انقلاب 57 هم مؤکداً بر "وحدت" مردم و کنار گذاشتن اختلافات پای می فشرد، اما منظور او از "وحدت"، نه اتحاد دموکراتیک و رنگین کمانی از همه ی نیروها و جریان های گونه گون سیاسی، بلکه تنها قرارگرفتن زیر چتر او و حل شدن در او بوده است. به قول معروف، نه "همه با هم"، بلکه همه با من"!

حتی مجلس مؤسسان و صندوق رأی هم ضمانتی برای حفظ خواسته ها و دستاوردهای انقلاب نبود، چرا که همه ی آن ها در انحصار یک جریان سیاسی معین قرار داشت که با شیوه ای غیردموکراتیک و انحصارطلبانه به تدریج دیگر نیروها را حذف و اهداف و برنامه های خودرا پیش برد.

چنین خطری اکنون نیز در غیاب احزاب و سازمان های سیاسی آزاد و مستقل در داخل کشور و چندپاره گی نیروها در خارج از کشور و نیز نبود شخصیت ها و سیاستورزان نیرومند (به دلیل نابودی فیزیکی اغلب آنان در چهار دهه ی گذشته توسط رژیم و یا در حبس بودن آن ها)، جنبش آزادی خواهی و عدالت خواهی مردم ایران را تهدید می کند، بویژه از سوی نیروهایی که هم امکانات مالی و رسانه ای نیرومندی دارند و هم بعضاً از پشتیبانی قدرت های جهانی و منطقه برخوردارند.

افزون بر این ها، آگاهی سیاسی و اجتماعی مردم به دلیل بیش از چهار دهه خفقان سیاسی و مغز شویی و تبلیغات گسترده ی جمهوری اسلامی، بویژه از طریق ارتش سایبری رژیم در سال های اخیر، همچنان مغشوش، ناروشن و آمیخته با اطلاعات نادرست و ناکافی است.

از این رو نمی توان و نباید در برابر چنین وضعیتی بی تفاوت ماند و بر وحدتی فقط کمّی و عددی پای فشرد. وحدت باید روشن، شفاف و آگاهانه باشد و کیفیت داشته باشد. وحدت به معنای حذف یا حل همه ی مردم و نیروهای سیاسی در یک جریان معین و واحد نیست. وحدت زمانی کیفیت دارد و پایدار است که بر حفظ استقلال فکری همه ی افراد و نیروها استوار باشد.

بر همین بنیاد، نقد، روشنگری و گفتگوی جریان ها و نیروهای سیاسی در فضایی سالم و مسالمت آمیز بهترین شیوه و پیش شرط ایجاد وحدتی آگاهانه و پایدار است. نقد و گفتگویی روشمند، مستدل و مستند و محترمانه که بر روشن سازی واقعیت های سیاسی و تاریخی استوار باشد، نه عوام فریبی، دروغ پراکنی و یا پوشاندن (بخشی از) حقیقت در جهت منافع و مصالح گروهی. از این رو تفرقه، نفرت پراکنی، دیگرستیزی و دشمن تراشی به هر نام، شکل، دلیل و توجیهی تضعیف اتحاد و همبستگی نیروها خواهد بود.

هر نیرو و جریانی که خود را تنها نماینده ی واقعی ایران و ایرانی معرفی کند و سعی در حذف و تخریب دیگر نیروها داشته باشد، ضد وحدت است و در جهت خلاف منافع و مصالح مردم ایران گام برمی دارد.

از این ها گذشته، دوره ی رهبری فردی و فرهمند و رهبرتراشی در جامعه ی ما ایرانیان گذشته است. مردم ما با درس گیری از تجربه ی انقلاب 57، دیگر همه ی سرنوشت خود را به دست یک نفر نمی سپارند، حتی اگر او "بهترین" هم باشد. خرد و رهبری جمعی در قالب جبهه یا ائتلافی ملی در حال حاضر، تنها راه درست متحد کردن همه ی نیروهای مخالف جمهوری اسلامی است. اتحادی که تنها بر منافع و مصالح مردم و سرزمین کهنسال ایران برای ساختن ایرانی آباد، آزاد و دموکراتیک استوار است، نه بر گروه گرایی یا تکیه بر جریان سیاسی معینی. پاینده ایران.

شهریور 1402



نظر شما؟

نام:

پست الکترونیک(اختياری):

عنوان:

نظر:
codeimgکد روی تصویررا اينجا وارد کنيد:

نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد