![]() |
|
در روزهای اول انقلاب گزارشی از زندان گوهر دشت که هنوز ساخت آن باتمام نرسیده بود، از تلویزیون پخش گردید، گزارشگر این برنامه اظهار داشت که "شاه بهجای دانشگاه و بیمارستان زندان میساخت". اما دیری نپایید که حاکمیت تمامیت خواه و سرکوبگراسلامی نه تنها از تمام زندانهایی که رژیم شاه آنرا برای جانشینان خود به میراث گذاشته بود، برای حبس و شکنجه دگرندیشان و آزادیخواهان استفاده کردند، بلکه تعداد زندانیان را بهچند برابر افزودند و افزون بر آن زندانهای نیمه تمام را کامل کرده و در تمام ایران زندانهای جدیدی ایجاد کردند و حتی از پادگانها و مساجد نیز بهعنوان زندان استفاده کردند. نه تنها زندانهای اوین، قزلحصار، قصر و کمیته مشترک با نام جدید "توحید" بلکه در تمام زندانهای کشور دهها هزار دگراندیش را به بند کشیدند و شکنجه و اعدام کردند. اداره این زندانها با اعضای کهنسال و میانسال حزب موتلفه و حزب الهیهای جوانبود که با خشونت و کینه نسبت به دگراندیشان با رفتاری وحشیانه و لمپنی بر زندانها حکومت میکردند.
زندان نیمه تمام گوهر دشت درسال ۶۱ آماده بهرهبرداری شد و افتتاح گردید و شکنجه گاه و قتل گاه دیگری آغاز بهکار کرد، زندان گوهر دشت در زمینی بهمساحت ۶۰ هکتار و با ۸ بلوک سه طبقه با ۸۰۰ اتاق و سلول در شهر کرج قرار دارد، در طی ۴۱ سال گذشته دهها هزار زندانی در این زندان شکنجه شده و سالهای عمر خود را در این زندان سپری کردهاند، پس از فاجعه ملی سال ۶۷ افزون بر زندانیان سیاسی زندانیان غیر سیاسی را که خود قربانی بیعدالتی نظام هستند، در این زندان جای دادند که هر روز در این زندان درگیریهای خونین روی میدهد و تاکنون چندین نفر بهقتل رسیدهاند و حتی در بخش زنان این زندان نیز تاکنون چندین زن بهقتل رسدهاند، وضعیت زندانیان غیرسیاسی در زندان گوهردشت و دیگر زندانها از نظر اعتیاد، قتل، چاقوکشی وتجاوز خود مطلب جداگانهای را میطلبد. هر چند زندانهای جمهوری اسلامی از سال ۶۰ سراسر شکنجه و اعدام بوده، آما روزهایی در تاریخ این زندانها وجود دارد که این جنایات بی حد و حصر و فراموش ناشدنیاند، روزهای فاجعهباری در تابستان سال ۶۷ در زندان گوهر دشت وجود دارد که در تاریخ جنایات جمهوری اسلامی ماندگار خواهد ماند، در این روزها پس از فتوای خمینی مینی بر قتل عام دگراندیشان در زندانها بویژه زندان گوهر دشت هزاران زندانی پس از سالها تحمل زندان و شکنجه در یک محاکمه چند دقیقهای در بیدادگاهها اعدام شدند که حتی بعضی از زندانیان محکومیت خود را بهپایان رساندهبودند. فتوای خمینی توسط چهار قاضی قاتل بهنامهای نیری، رییسی، اشراقی و پورمحمدی بهاجرا گذاشته شد. این اقدام جنایتکارانه و قتل عام شایستهترین فرزندان مردم میهن در آن روزها بهعلت عدم رسانههای پر مخاطب بازتاب چندانی در افکار عمومی نداشت اما پس از چند روز که وصیتنامه ها و وسایل باقیمانده اعدام شدگان را به خانوادهها تحویل دادند، ابعاد فاجعه نسل کشی آشکار شد، آنروزها که در برابر زندان گوهر دشت یا دیگر زندانها یا کمیتهها وصیتنامه ها و وسایل اعدام شدگان را در میان گریه و زاری مادران و دیگر اعضای خانواده به خانوادهها تحویل میدادند یکی از دردناکترین روزهای تاریخ سرزمین مان است. یکی از زندانیان گوهردشت که از قتل عام جان بدر برده بود در خاطرات خود نقل میکند که پورمحمدی پس از صدور حکم اعدام و خروج از بیدادگاهها چندین شاخه گل را از باغچه محوطه زندان از شاخه می چیده و با خود میبرده شگفتیآور است قاتلی که در یکروز صدها حکم اعدام صادر کرده و گلهای زندگی جوانان را پرپر کردهاست چگونه میتواند از زیبایی و بوی گل لذت ببرد؟ زندان گوهر دشت در ۱۴ مرداد ۱۴۰۲ تعطیل گردید، استاندار استان البرز با وقاحت علت تعطیلی زندان را ایجاد مزاحمت خانوادههای ملاقات کننده برای ساکنان اطراف زندان بیان کرده است. درحالیکه علت تعطیلی زندان گوهر دشت شهرت بدنامی آن بهعنوان زندان شکنجه و اعدام در افکار عمومی و انجمنهای طرفدار حقوق بشر پس از محاکمه حمید نوری است که باعث شد بخشی از جنایات در این زندان آشکار شود. زندان کوهر دشت تعطیل شد اما خاطره نسل کشی و شکنجههای هولناک هیچگاه فراموش نخواهد شد. وصیتنامه ها کارهای دستی که با حداقل امکانات درست شده بود، مقاومتها، دلاورانه و جان برکف در برابر قضات مرک ایستادن و مرگ را پذیرفتن، خودکشیها کامیونهای حمل پیکر جان باختگان همواره دریادها خوهد ماند و نامهای فتوادهنده قتل عام و رییسی، پورمخمدی، اشراقی و نیری لشکری و مقیسه و حمید نوری هم بهعنوان جنایتکار ماندگار خواهد ماند. نظر شما؟
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد |
|