شاه دوستان و شاهنشاهی خواهان می‌گویند که این‌همه نکبت و فلاکتی که مردم ما در این روزگار دچارش شده‌اند، همه از ناسپاسی است. ناسپاسی از رفاه و آسایشی که داشته‌اند و ناسپاسی از پدر و پسری که ملت ایران وامدار زحماتشان‌اند.
من اما رعیتی ناسپاسی نیستم، چراکه بنده‌ی ناسپاسی نیستم. از کودکی آموخته‌ام که خدایا به داده و نداده‌ات، شکر! و ازآنجاکه شاهنشاه سایه‌ی خدا و جانشین او در زمین است، حاشا که در بارگاه وی ناسپاسی کنم.
پس شاهنشاها
سپاس که پدر بزرگوارتان با کودتای انگلیسی به قدرت رسید و شما با کودتای آمریکایی بر قدرت ماندید.
سپاس که شما و پدر بزرگوارتان سرِ همه‌ی مشروطه خواهان و آزادی خواهان را برباد دادید و دستاوردهای انقلاب مشروطه را پایمال کردید.
سپاس که قانون اساسی مشروطه را زیر پا گذاشتید و هر آنچه را که خود، صلاح این مرزوبوم می‌دانستید، خودکامانه به اجرا گذاشتید.
سپاس که پدر بزرگوارتان هم قاضی بود، هم مدعی، هم قانون بود، هم مجری قانون و شخصاً و رأساً هم حکم صادر می‌کرد و هم آن را به اجرا می‌گذاشت.
سپاس از شما که هرچه را که پدر بزرگوارتان علیه سنت‌های دست و پاگیر اسلامی به‌زور سرنیزه پیاده کرد، شما آن‌ها را با نرمش و لرزش برباد دادید.
سپاس از شما که به‌تنهایی انقلاب کردید؛ آن‌هم انقلابی سفید که در آن مردم نه نقشی داشتند، نه مشارکتی و نه اهمیتی!
سپاس از شما که همه‌ی احزاب سیاسی ملی و غیرملی، مستقل و نامستقل، خودی و غیرخودی و فرمایشی و نمایشی را منحل کرده و نظام تک‌حزبی را در کشور برقرار کردید.
سپاس از شما که با ایجاد نظام تک‌حزبی و خفقان سیاسی و اجتماعی، راه را بر هر تلاش قانونی و اصلاحگرانه بستید و جوانان را به قهر انقلابی واداشتید.
سپاس از شما که با سرکوب همه‌جانبه‌ی مخالفان و منتقدان ملی و دلسوز و با حمایت همه‌جانبه از روحانیون، زمینه‌های انقلاب اسلامی را فراهم کردید.
سپاس از شما که چون دیگر پشتیبانی نداشتید و کاردتان دیگر بُرایی نداشت، به‌ناچار دست از کشتار مردم برداشتید و در قیاس با خون آشامان کنونی، اندک نام نیکی از خود برجای گذاشتید.
سپاس از شما که در بزنگاه تاریخی و آنگاه‌که کشور و ملت به وجود و حضورتان نیاز داشتند، آن‌ها را رها کردید و به امان خود واگذاشتید.
و به‌راستی سپاس
که شما و پدر بزرگوارتان، با همه‌ی خطاهای ریزودرشتی که داشتید، سرزمین ویران ما را سامان دادید، کشور و مردم را گامی به جلو بردید و به آن، نامی که شایسته‌اش بود، عطا کردید: ایران!
کیقباد یزدانی/مرداد 1402
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
