نوید گفت :
بهر طناب دار
دنبال گردن می گردند
اسماعیل گفت :
گردن معمولی نبود !
طناب ،
نفسش بریده شد،
تا نفسش را گرفت !
گردن ِ پهلوان ،
برای طنابشان
رمقی نگذاشته بود !
طناب گفت :
مرا بافته اند اسماعیل
پیش از اذان صبح
با نام قاصم الجبارین
پس از طهارت و بعد از وضو .
مادر بهیه اما
غرقه در جنون عاشقی ،
در خود می پیچید:
«همه ی جونوم نویده
همه ی عمروم نویده...»
شعله ی دادخواه
با دلی سوخته پیام فرستاد:
اشکت را نهان کن
بهیه !
چهره در بالش فروکن
مبادا ضجه ات بشنوند ،!
شادمان می شوند
دشمنان !
اشک ها را نهان کن
بهیه
بگذار در ترسشان کلافه شوند
برخیز و هماواز ِما شو بهیه جان !
مردمان ِاعماق اما ،
با تلخی ِنگاهشان گفتند :
مادرا !
خوش سَرِشتی او را
از آب ِ چشم
و خون ِ دل ، رعنا پسری گردن فراز!
صدای ما بود پهلوان !
طناب سرافکنده گفت :
طعنه می زنید چرا
بافتند مرا
بافتند
بادستانِ سربازان ِ امام زمان
از الیاف آیات الهی
آنگاه مرگ
پیروز و مست ،
هماواز ِ طناب ،
میدان گرفت :
وروح ِ مرا در طناب تنیدند
تا پهلوان کُش شود
اسماعیل گفت :
گردن ِپهلوان بود آخر!
وبهیه ی مادر
اسپندی بود در آتشی گداخته :
«همه ی جونوم نویده
همه ی عمروم نویده...»
طناب
سرافکنده ،
با خود به نجواگفت :
حق با تو است اسماعیل!
گچ کار ،
پهلوان بود!
نفسم بریده شد ،
تا نفس اش را گرفتم !
*
پس آنگاه
در سحرگاه ِ نمناک
قاضی القضات
در «عادل آباد» ،
به سجده در افتاد
و پیشانی بر مُهر نهاد ...
پاریس 2020/09/
_________________
* پانویس :
نقل قول ها از :
پیام صوتی ـ تصویریِ نوید افکاری
صفحه شخصی اسماعیل بخشی کارگر پیشگام
پیام صوتی ـ تصویری ِبهیه ، مادر نوید
پیام صوتی ـ تصویری ِشعله پاکروان مادر ِریحانه که به حکم دینمداران به دار آویخته شد
از مجموعه شعر :سروده های خیابانی
انتشارات مهرب ـ لندن
