ژوئن ابری ترين ماه هاست:
نيمه شب در سانتا مونيكا
رواندازی مخملي بر سر شهر می كِشد
و بامدادان
پرده ای از مِه
در برابر آفتاب مي آويزد.
من حُزنِ ژوئن را دوست دارم
و ابهام ابر را
از صراحت آفتاب
بيشتر می پسندم.
بگذار دستی
زنگ ساعت را خاموش كند
تا كاربارِگان دمی بيشتر
در بستر بمانند.
اما شاعران و خانه بدوشان
در زير آسمانِ گرفته
از نهانگاه های خود در می آيند
و در دو جهت مخالف
گذرگاه ساحلی را می پيمايند:
يكی بسوی دريا
برای يافتن شعر تازه
و ديگری بسوي شهر
برای يافتن صبحانه.
۱۳ ژوئن ۲۰۱۴
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد