بذر جوانه ها
در سوگ بهاری خونین
تنپوشِی از گلبرگهایِ سرخ
بر تن دارد
مرگ!
عشق را
از کدامین قلب تپنده عاشق
می ستاند...؟
ما را بیشمار می کشند
تا،
امید را در باغِ شکوفه ها
بکشند،
تا تنپوش سیاهِ اندوه را
بر تن-ها کنند
تندیس کشته ها
با سرانگشتانِِ اشتیاق
بر میادین فردا
نغمه آزادی را
با حنجره های خونین می خوانند
رحمان- ا صبح جمعه
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
