روحم! وَزَنده در کوچه های زمان
ضربان گامهایم نشانه هاست
که می شمارند حَمیّت مرا
آهنگم! نواختنی
روی پله های مکان
در برهوت پیش رو
توّحش گرد و خاک بپا کرده
و در بزنگاه زمان و مکان
زنی را سین جیم میکنند
بخاطر مشتی بذر
فشرده لابلای انگشتان خیس عرق
شهر تب کرده آنچنان
که به نقطه تشعشع میرسند
چهارچوبهای گداز
به کُنج پاگرد اکتفا نمی کنم
بالا رفتنم! صعودم!
فرش میکنم هوا را
نظر شما پس از بازبینی توسط مدير سايت منتشر خواهد شد
