زنانه

شهر گیسویت
سرخ
گلگون
اما
آوازت سپید
فرازِ فریادت
هزار
هزار طوقی
بر بام وُ
سینه ی پنجره ها
طغیانِ رهائی ست
شهرِ گیسویت
و
بارانِ قیچی
بر شالیزار وُ برنج وُ اشک
این همه
خرامِ فریاد را
چه خوش نشسته ای
در آوایِ خیسِ سرخِ موها
که
جهان
می رقصد این چنین
شاد
در طنازیِ فریادت
شهرِ گیسویت
عالمی را
زندگی
و
چه خوش
زنانه
می رقصی
آزادی را

27/12/2022
رسول کمال

این شعر را با صدای شاعر بشنوید