قریب به چند ماه است که در پی برخوردهای قهرآمیز و امنیتی با دانشجویان، تعدادی به صورت مشروط تا دادگاهشان آزاد، بسیاری هنوز در بازداشت و برخی به تحمل احکام طولانی مدت حبس محکوم شده‌اند. دانشگاه که باید بستری برای رشد و تعالی فرزندان این سرزمین و فرصتی برای پرداختن بهترین‌های جامعه ما به مصائب و مشکلات ایران عزیزمان باشد، در این روزها از حضور شایسته‌ترین فرزندانش منع شده است.
ما خانواده دانشجویان بازداشتی پس از پیگیری‌های هرروزه، متأسفانه عزم و اراده‌‌ای در کمک به فرزندانمان ندیده‌ایم و گذر ماه‌ها را از پس روزها و ساعت‌ها در مقابل زندان‌های کشور نظاره می‌کنیم و می‌بینیم فرزندان دانشجوی ما که سرمایه‌های حال و آینده هر جامعه‌ای هستند در پس این بازداشت‌ها بهترین سال‌های عمرشان را که می‌توانند صرف عمران و توسعه کشور عزیزمان کنند، در پشت میله‌های زندان، از دست می‌دهند.
ما خانواده دانشجویان بازداشتی (این دانشگاه‌ها) نسبت به این مهم که قطعا خسرانی فجیع برای ایران است اعتراض داریم و از هرکس که توانایی یاری دارد درخواست می‌کنیم کمک کند تا از ادامه این روند جلوگیری شود و این احکام سنگین زندان، شکسته شود. ما خانواده دانشجویان بازداشتی تا لحظه آزادی تمام فرزندانمان از زندان، از هیچ تلاشی دست نخواهیم کشید.
دانشگاه تهران:
خانواده محمد نوری
خانواده محمد شکر خدا
خانواده محمد غلامزاده
دانشگاه پلی‌تکنیک:
خانواده آرمین جلالی روشن
خانواده بهراد صباغ
خانواده علیرضا برادران مظفری
خانواده علیرضا نوری
خانواده امیرحسین عسکری
دانشگاه علم و صنعت:
خانواده ایلیا تابعی
خانواده همایون سلیمانی
دانشگاه علامه طباطبایی:
خانواده ملیکا قراگوزلو
خانواده علی اصغر توحیدی
