یدالله مفتون امینی، شاعر نوپرداز، روز پنج‌شنبه دهم آذر درگذشت.
او متولد ۲۱خرداد ۱۳۰۵، اهل شاهین‌دژ و دانش‌آموخته‌ی دانشگاه تهران بود.
مفتون امینی در سرودن شعر فارسی و ترکی تبحر داشت و در شمار شاعران نوگرا قرار می‌گرفت.
او با چاپ کتاب «دریاچه» در سال ۱۳۳۶ خود را به عنوان شاعری توانمند در شعر کلاسیک مطرح کرد اما دیری نپایید که در دهه‌ی ۴۰ با انتشار مجموعهی «کولاک» به عنوان شاعری نیمایی شهرت یافت و با انتشار مجموعهی شعر «انارستان» در سال ۱۳۴۹ خود را در این حوزه تثبیت کرد.
مفتون امینی در شعر نیمایی توقف نکرد و پس از سال ۱۳۵۷ به شعر «آزاد» و «سپید» روی آورد و در آن زمینه هم آثار قابل تاملی از خود بجا گذاشت.
او در ترجمه‌ی شعرهای ترکی به زبان فارسی نقش بسزایی ایفا کرد که از مهم ترین آن‌ها می‌توان به ترجمه‌ی شعرهایی از «علیرضا نابدل» اشاره کرد.
مفتون امینی یکی از امضا‌کنندگان بیانیه‌ی «ما نویسنده‌ایم» موسوم به «متن ۱۳۴ نویسنده» است؛ متنی که بر استقلال هنرمند، آزادی اندیشه و بیان و مبارزه با سانسور تاکید دارد و آن را ضرورتی انکارناپذیر در اعتلای هنر، فرهنگ و جامعه می‌داند.
از مفتون امینی چندین مجموعهی شعر در کنار مقالاتی در حوزه‌ی شعر و ادبیات و فرهنگ به یادگار مانده است.
یادش گرامی باد
