مردم ایران زیر سرکوب جنایتکارانه جمهوری اسلامی در سوگ عزیزان خود فریاد آزادی خواهی را رساتر کرده اند.
دیدار بازیکنان تیم ملی فوتبال ایران با رئیسی جنایتکار و کرنش برخی از بازیکنان در مقابل او نمکی بود بر زخم مردم. مردم از قهرمانان خود انتظار داشتند صدای حق طلبی آن‌ها باشند و خواهان پایان سرکوب مردم شوند.
عملکرد ناشایست بازیکنان تیم ملی فوتبال به حق موجب دلگیری شدید مردم ایران شد.
اما یک روز قبل از بازی با تیم ملی انگلیس، حاج صفی کاپیتان تیم ملی به نوعی همدردی و همراهی خود با مردم داغدار میهن را اعلام کرد.
در روز بازی نیز تیم ملی ایران با عدم همراهی با سرود ج.ا ، زانو زدن به‌رزمین و عدم شادی هنگام به ثمر رسیدن گل های ایران نیز به نوعی همراهی خود با مردم داغدار و معترضین را اعلام نمود.
مردم ایران همواره نشان داده‌اند که بسیار خوش قلب و بخشنده هستند. حتی شخصیت هائی مانند رفسنجانی که در دوره‌هایی از رهبران و آمران اصلی بسیاری از جنایات در جمهوری اسلامی بود، زمانی که در اعتراضات به تقلب انتخاباتی ۸۸، جانب مردم را گرفت، بسیاری همراهی او به مردم را مثبت دانستند واز آن استقبال کردند.
اکنون نیز مردم مبارز ما در خیابان‌ها از نیروهای سرکوبگر می‌خواهند که سلاح بر زمین بگذارند و به صفوف مردم بپیوندند. مطمئنا اگر نیروهای نظامی و طرفداران نظام به مردم بپیوندد مورد استقبال مردم قرار خواهند گرفت.
جوانان تیم ملی ما نه رفسنجانی‌اند و نه نیروی سرکوبگر. آن‌ها قهرمانان ما بوده‌اند که اشتباه بزرگی را مرتکب شدند. اکنون در پی جبران اشتباه خود هستند.
به هیچ‌وجه شایسته و درخور مردم ایران نبوده و نیست که در میدان بازی به آن‌ها دشنام داده‌شود و بدتر از آن تیم مقابل مورد تشویق ایرانیان قرار گیرد.
ما می‌توانستیم و می‌توانیم با حضور در استادیوم خروش «زن، زندگی، آزادی» و شعارها در حمایت از خیزش انقلابی مردم را طنین‌انداز کنیم.
بازیکنان تیم ملی را تشویق کنیم و از آن‌ها بخواهیم از پیشکسوتان خود علی کریمی و علی دایی بیاموزند و در مقابل سرکوب مردم ساکت نمانند.
مردم از قهرمانان خود به درستی انتظار همراهی دارند.
